Kapłaństwo wspólne w celebracji Eucharystii

Abstrakt

Wierni świeccy przez chrzest zostają włączeni w kapłaństwo Chrystusa. Mówimy tu o kapłaństwie wspólnym wszystkich ochrzczonych. Jako „rodzaj wybrany, królewskie kapłaństwo, naród święty, lud nabyty” (1P 2, 9) przeznaczeni są do kultu Bożego, do świadomego i czynnego uczestnictwa w liturgii Kościoła, do współudziału w ofierze Eucharystii, do życia sakramentalnego, modlitwy, dziękczynienia, świadectwa życia i czynnej miłości. Odrodzeni w chrzcie świętym, namaszczeni Duchem Świętym jako dom duchowy i święte kapłaństwo powołani są do składania duchowych ofiar przez wszystkie chrześcijańskie uczynki. Uczestnicząc w godności kapłańskiej, która uzdalnia do składania prawdziwej ofiary, to jest Jezusa Chrystusa i łączenia z nią ofiary własnego życia, stają się przez to pośrednikami łaski i oddają prawdziwy kult Bogu. Konkretne zgromadzenie eucharystyczne objawia Kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa, gdzie On jest Głową tego Ciała, zgromadzeni wierni zaś poszczególnymi członkami. W liturgii Eucharystii Chrystus wypełnia swą funkcję Głowy przez to, że gromadzi wiernych za pośrednictwem hierarchii i uświęca ich. Czyni z nich lud święty, czyli Kościół i razem z nim oddaje chwałę swemu Ojcu. Czyni to także we wspólnej modlitwie uwielbienia Boga Ojca (por. KL 83). Całe zgromadzenie w jedności z Chrystusem jest podmiotem sprawowanej liturgii Eucharystii. Liturgia jest zatem dziełem Chrystusa i Kościoła, On zaś jest głównym działającym jako jedyny Pośrednik między Bogiem i ludźmi. W liturgii Eucharystii jako wspólnej czynności całego kapłańskiego Ciała Chrystusa urzeczywistnia się kapłaństwo wspólne ludu Bożego. Wierni na mocy swego kapłaństwa wspólnego współdziałają w ofiarowaniu Eucharystii (por. KL 10). Zgromadzenie eucharystyczne urzeczywistnia kapłaństwo wspólne także przez czynne uczestnictwo w liturgii Eucharystii, wykonując zarówno wspólnie funkcje właściwe zgromadzeniu, jak również przez funkcje spełniane przez niektórych członków zgromadzenia. Żywa świadomość ludu Bożego, zgromadzonego na celebracji Eucharystii, uczestnictwa w kapłaństwie Chrystusa, chroni liturgię przed klerykalizacją, gdzie celebrans od początku do końca czyni wszystko. Czynne uczestnictwo w Eucharystii, wyrastające z kapłaństwa wspólnego, czyni zgromadzenie eucharystyczne żywą wspólnotą.