Chrzest „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19) w ujęciu biblijnym: od egzegezy do aktualizacji

Abstract

Niniejszy artykuł jest próbą udzielenia odpowiedzi na pytanie co oznacza być ochrzczonym „w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego”? Punktem wyjścia do analizy jedyny tekst Nowego Testamentu, który przywołuje chrzest, mianowicie Mt 28,19. Aby przyjąć chrzest „w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego” oznacza że jesteśmy ukierunkowani ku nowej tożsamości Boga jako Ojca, Syna, i Ducha Świętego. Ta tożsamość Boga determinuje tożsamość chrześcijanina, który poprzez chrzest należy do Ojca, Syna, i Ducha Świętego. Chrzest umożliwia chrześcijaninowi przyjęcie postawy porzucenia wszystkiego, co należy do jego życia, jak np. powody osobiste czy pomysły na życie itp. Postawa porzucenia jest postawą Boga Ojca, który wydał swego jedynego Syna aby grzesznicy mieli życie wieczne, a także jest ona postawą samego Jezusa, który był posłuszny Ojcu do „śmierci, i to śmierci krzyżowej” (Fil 2,8). Wreszcie, przez chrzest wierni otrzymują Ducha Świętego, który umożliwia im odkrycie prawdy, że są synami Bożymi a ich grzechy zostały przebaczone. Zarówno życie moralne jak i duchowe człowieka ochrzczonego powinny zostać przez chrzest przemienione. Chrześcijanin jest w procesie odkrywania tajemnicy tego sakramentu zaś jego życie powinno być przezeń oświecone.