Elementy organizacji poradnictwa – komponenty praktyczne

Abstract

W ciągu ostatnich kilkunastu lat można zaobserwować w Polsce rozwój poradnictwa psychologicznego i związane z nim powstawanie specjalistycznych poradni. Coraz większa grupa osób korzysta z tego typu usług, z jednej strony ze względu na brak umiejętności poradzenia sobie z problemami, z drugiej zaś ze względu na zwiększoną wyrozumiałość i zmniejszoną dyskredytację społeczeństwa, które przestaje traktować ludzi korzystających z poradni za chorych psychicznie. Mimo iż poradnictwo można stosować przy różnych okazjach, okolicznościach i miejscach, to jednak o poradnictwie profesjonalnym i o powstaniu poradni mówi się dopiero przy zaistnieniu trzech elementów: osoby doradcy, pomieszczenia i czasu przeznaczonego na działalność poradni. Do tych trzech wyznaczników odnosi się niniejszy artykuł. Opisuje on zarówno działania doradcy (sposób zainicjowania pierwszego spotkania, przeprowadzenie wywiadu, zawarcie kontraktu, sporządzanie dokumentacji, dochowywanie tajemnicy zawodowej i przestrzeganie zasad etycznych), jak również organizację poradni w znaczeniu materialnym (wystrój gabinetu i poczekalni oraz pracę sekretariatu). Artykuł nie obejmuje dyskursu prawno-administracyjnego funkcjonowania poradni.