Ocena moralna rozwodów w społeczeństwie polskim a duszpasterstwo rodzin

Abstract

Jednym z istotnych przymiotów małżeństwa jest nierozerwalność. Racją tego przymiotu jest dobro małżonków, ponieważ nierozerwalność małżeństwa zapewnia jego trwałość, dzięki czemu możliwy jest stały rozwój komunii osób, stanowiącej istotę jedności małżeńskiej. Nierozerwalność małżeństwa wymagana jest także dla dobra społeczeństwa, dlatego że trwałe związki małżeńskie, będąc początkiem i podstawą społeczności ludzkiej, przyczyniają się do wzmocnienia i pogłębienia ładu społecznego. Małżeństwo jest więc podstawowym elementem wspólnego dobra każdego społeczeństwa. Biorąc pod uwagę te prawdy oraz odwołując się do mocy prawa Bożego, wyrażonego w zamyśle Bożym wobec małżeństwa, prawo Kościoła katolickiego stwierdza, że małżeństwo zawarte i dopełnione nie może być rozerwane ani wewnętrznie, czyli przez wolę zainteresowanych stron, ani zewnętrznie, czyli przez jakąkolwiek władzę doczesną. Uwzględniając przeobrażenia dokonujące się współcześnie w społeczeństwie polskim, powstaje pytanie o ocenę moralną rozwodów przez Polaków, która zarazem może być traktowana jako kryterium akceptacji nierozerwalności małżeństwa, oraz zadania duszpasterstwa rodzin wobec tej sytuacji.