„Umieszczę wśród was mój Przybytek […]” (Kpł 26,11). Jubileusz chrześcijański jako pamięć o spełnionej obietnicy

Abstract

Autor artykułu dokonuje egzegezy kanonicznej tekstu Kpł 26,11-13. Tekst ten stanowi jedną z obietnic związanych z przestrzeganiem przepisów roku szabatowego i jubileuszowego (Kpł 26,3-13). Jego relektura dokonuje się po raz pierwszy wewnątrz Biblii w tekstach o przymierzu pokoju w Księdze Ezechiela (34,25-30, 37,26-28). Analiza tych tekstów pozwala spojrzeć na nie jako na wyrocznie, które przekraczają granice czasowe związane powrotem Izraela z niewoli babilońskiej i tym samym otwierają się na przyszłość. Autor dochodzi do wniosku, że na teksty z Nowego Testamentu: J 1,14, Ap 1,5.9-20; 2,1 należy patrzeć jako na chrześcijańską relekturę Kpł 26,11-12; Ez 34,25-30, 37,26-28.  Historyczny Jezus stał się widzialną i doświadczalną obecnością Boga pośród ludzi (J 1,14).  Jest to obecność wyzwalająca z grzechu (Ap 1,5b). Dokonało się to w misterium paschalnym Jezusa. Jest to zarazem obecność, która ciągle trwa i realizuje się w Kościele. Jezus jest w nim obecny („pośród siedmiu złotych świeczników”: Ap 1,12) i ciągle działający („przechadza się pośród siedmiu złotych  świeczników”: Ap 2,1), tak jak Bóg w Kpł 26,11-12. W świetle tych analiz można dojść do wniosku, że każdy jubileusz chrześcijański (obecnie trwający, jak i te które nastąpią) jest celebracją pamięci o spełnionej w Jezusie Chrystusie obietnicy Boga z Kpł 26,11-13.