Istotne komponenty młodości w świetle chrystologii

Abstract

Autor artykułu zinterpretował młodość Chrystusa opisaną w Ewangelii św. Łukasza, wykorzystując do tego celu doktrynę chrystologiczną jako klucz hermeneutyczny badań. W całym procesie poszukiwano „objawień antropologicznych” dających się wyprowadzić z chrystologii. W efekcie udało się sformułować istotne komponenty „młodości teologicznej”. Młodość jest czasem rozpoznawania własnej tożsamości w Bogu oraz odnalezienia swojego miejsca w realizacji Bożego planu. Quo non est assumptum non est sanatum zinterpretowane dynamicznie oznacza, że Chrystus sprostał wymaganiom czasu dojrzewania, odkupiając okres młodości. Umożliwił młodemu człowiekowi udział w swoim modlitewnym synowskim dialogu z Ojcem oraz w płynącym z modlitwy „wolnym przymusie” (gr. δεῖ) bycia w sprawach Ojca (ἐν τοῖς τοῦ πατρός) (Łk 2,49). Młody człowiek zostaje wezwany do zaangażowania się w ewangelizację oraz do pełnienia misji prorockiej w Kościele. Na ile jego chrześcijańskie życie odpowiada misterium Kościoła, na tyle wolno mu kwestionować kościelne status quo.