Conformitas Christi – ku chrystianologii jako nauce o byciu chrześcijaninem

Résumé

Chrystianologia (subdyscyplina antropologii teologicznej) jest nauką o chrześcijaninie będącym w ontycznej relacji z Trójcą Świętą, która formuje go i przez upodobnienie do wzoru – Jezusa Chrystusa, prowadzi do uwielbionego człowieczeństwa. We wstępie autor artykułu wskazuje na zasadność wprowadzenia nowej, chrystianologicznej perspektywy do rozważań dotyczących treści antropologicznych zawartych w pismach Corpus Paulinum. W dalszej części argumentuje ów postulat przywołując specyficzne sformułowania pojawiające się w tekstach listów Pawłowych, które opisują i odnoszą się bezpośrednio do ontycznej relacji chrześcijanina z Osobami Trójcy Świętej. Do sformułowań tych należą m.in. „żyjący w Chrystusie”, „będący w Chrystusie”, „umiłowany przez Ojca”, „powołany przez Boga”, „będący w Duchu Świętym” oraz inne paralelne z nimi. Już podstawowa analiza treści teologicznych znajdujących się w nich pozwala stwierdzić, że katecheza Apostoła Narodów skupia się najbardziej na chrześcijaninie będącym w relacji z Trójjedynym Bogiem. Dlatego też zagadnienia antropologiczne są podejmowane w perspektywie chrystianologicznej, która nie tylko wyjaśnia je, lecz również twórczo uzupełnia. Ten aspekt jest szczególnie dostrzegalny w ramach ujmowania chrystianologii jako teologii moralnej. W tak pojmowanej refleksji teologicznomoralnej cel chrześcijańskiej egzystencji jawi się jako osiągniecie stanu pełnego conformitas Christi, do którego prowadzić ma nieustannie działająca Łaska Ducha Świętego. Owo chrystianologiczne podejście w kwestiach moralnych jest kompatybilne ze szczególnego rodzaju duchowością, która również może być nazwana duchowością chrystianologiczną.