Implementacja prawa Unii Europejskiej we Włoszech w kontekście zmian wprowadzonych przez Traktat z Lizbony
DOI:
https://doi.org/10.12775/TSP-W.2012.002Keywords
implementacja prawa Unii Europejskiej, ustawa wspólnotowa, regionalna ustawa wspólnotowa, delegacja ustawowa, dekret z mocą ustawyAbstract
Implementacja prawa Unii Europejskiej we Włoszech „angażuje” współcześnie cały krajowy system źródeł prawa – począwszy od ustaw parlamentarnych, a na aktach normatywnych autonomii lokalnych skończywszy. Wdrażanie przepisów unijnych do porządku wewnętrznego stanowi dziś ważny element szeroko rozumianej działalności prawotwórczej włoskich organów centralnych i regionalnych. Jak pokazują dane statystyczne, w latach 2006–2009 akty nakierowane na ten cel stanowiły prawie jedną trzecią wszystkich źródeł prawa pierwszego stopnia. Od 1989 r. głównym instrumentem implementacji jest tzw. ustawa wspólnotowa, uchwalana w trybie corocznym przez izby parlamentarne, lecz w praktyce jej dyspozycje „delegują” zadania do regulacji innych aktów normatywnych, uprzywilejowując w szczególności źródła posiadające moc ustawy. Decreto legislativo jest tutaj aktem absolutnie dominującym. W wymiarze dotyczącym spraw stricte wewnętrznych dekrety są używane przede wszystkim przy okazji organicznych lub sektorowych reform w takich sprawach, jak np. organizacja administracji, zdrowie, ubezpieczenia społeczne, tworząc coś na kształt ‘riserva di delega’, czyli wyłączności delegacji. Natomiast w tzw. sferze wspólnotowej decreto legge jest stosowany nawet dla drobnych korekt przepisów prawnych. Jak pokazuje praktyka, Włochy coraz lepiej radzą sobie w sferze implementacji prawa unijnego. Na bieżąco usprawniają wewnętrzne instrumenty prawne stosowane dla tych celów, choć istnieje wciąż wiele do zrobienia w tej materii, czego dowodem jest aktualnie trwająca debata w kraju oraz liczne projekty nowelizujące ustawę nr 11 z 2005 r., które wpłynęły do izb parlamentarnych. Czas pokaże, jaki kształt ostatecznie przyjmie nowa ustawa, regulująca kwestię członkostwa Italii w Unii Europejskiej. Analizując dokumenty będące przedmiotem prac parlamentu w chwili obecnej, należy jednak podkreślić, że zmierzają one wszystkie w kierunku podwojenia dotychczasowej ustawy wspólnotowej, a zatem można z dużą dozą prawdopodobieństwa uznać, iż Włochy będą posługiwać się w niedalekiej przyszłości dwoma instrumentami implementacji prawa unijnego – ustawą europejską i ustawą delegacji europejskiej. Wydaje się, że równie ważną, jak i obecnie, rolę w procesie wdrażania przepisów europejskich, będą pełniły nadal regiony włoskie. Tym samym może z czasem wzrośnie także powszechność użycia regionalnych ustaw wspólnotowych/europejskich.
References
BARONCELLI S. (2008), La partecipazione dell’Italia alla governance dell’Unione europea nella prospettiva del Trattato di Lisbona. Un’analisi sulle fonti del diritto nell’ottica della fase ascendente e discendente, Torino, p. 274.
CARTABIA M., WEILER J.H.H. (2000), L’Italia in Europa. Profili istituzionali e costituzionali, Bologna,
p. 26.
CELOTTO A. (2003), L’eficacia delle fonti comunitarie nell’ordinamento italiano; normativa, giurisprudenzia e prassi, Torino, p. 280.
GIANNITI L., LUPO N. (2008), Corso di diritto parlamentare, Bologna, p. 233-235.
GIULIANO M. (1969), Il Parlamento italiano e la integrazione europea, in „Rivista di Diritto Internazionale Privato e Processuale” n. 3, p. 850-860.
PITINO A. (2005), Verso una nuova legge comunitaria. Stato e regioni tra l’attuazione del Titolo V e il nuovo trattato che adotta una costituzione per l’Europa, Torino, p. 19 i n..
RONZITTI N. (1998), Wprowadzenie prawa wspólnotowego do porządku prawnego Włoch, in A. Maciaszczyk (a curia di), Włoskie doświadczenia w integracji europejskiej, Łódź , p. 66-67.
WITKOWSKI Z. (2004), Ustrój konstytucyjny współczesnych Włoch w aktualnej fazie jego przemian 1989-2004, Toruń, p. 187 i n.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Stats
Number of views and downloads: 336
Number of citations: 0