I luoghi del perturbante: alterazioni e rielaborazioni del domestico nell’opera di Fleur Jaeggy

Abstrakt

Artykuł ma na celu przedstawienie przestrzeni domowej w dziełach Fleur Jaeggy, zestawiając je z refleksją Mony Chollet na temat domu jako schronienia i miejsca budowania tożsamości. Podczas gdy dla Chollet środowisko domowe zapewnia ochronę i swobodę wypowiedzi, Jaeggy podważa jego funkcję, przekształcając je w przestrzeń uwięzienia i unicestwienia jaźni. Bohaterki autorki zazwyczaj żyją w zamkniętych i dusznych środowiskach, które nie gwarantują bezpieczeństwa, ale narzucają wszechobecny kontrolę, pozbawiając je wszelkiej autonomii. W tym kontekście niepokojące nie jest nagłe wtargnięcie, ale stan konstytutywny, który przenika każde miejsce i krystalizuje egzystencję w klaustrofobicznej i stagnacyjnej przestrzeni. Analiza bada, w jaki sposób Jaeggy dekonstruuje retorykę domu jako miejsca przynależności i kształtowania się, ujawniając zamiast tego jego charakter więzienia nie tylko fizycznego, ale także emocjonalnego i psychologicznego. Poprzez porównanie z fenomenologią przestrzeni Bachelarda, studium podkreśla centralną rolę uwięzienia w dziełach włosko-szwajcarskiej pisarki, gdzie zamknięcie jest nie tylko stanem przestrzennym, ale formą nieuchronnego przeznaczenia, które skazuje bohaterki na egzystencję zawieszoną między izolacją a rozkładem.