Instytucja uznania za zmarłego w Polsce w okresie międzywojennym
DOI:
https://doi.org/10.12775/SIT.2016.025Słowa kluczowe
uznanie za zmarłego, zaginiony, śmierć w czasie wojny, rozwiązanie małżeństwa, Kodeks Napoleona, Kodeks cywilny Królestwa Polskiego, ABGB, BGBAbstrakt
Instytucja uznania za zmarłego w Polsce w okresie międzywojennym. Przedmiotem niniejszego artykułu jest ukazanie rozwiązań w zakresie instytucji uznania za zmarłego występujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Materia ta uregulowana była w oparciu o dwa modele: model francuski kładący nacisk na ochronę interesów osoby zaginionej kosztem skomplikowanego i długotrwałego postępowania, wzorowany na Kodeksie Napoleona, oraz model niemiecki zakładający szybkie i sprawne wyjaśnienie sytuacji osoby zaginionej i jej bliskich po upływie określonego w ustawie okresu, zdecydowanie bliższy XX-wiecznej nauce. W pracy dokonano analizy przepisów obowiązujących na terenie poszczególnych zaborów, a więc Kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego z uwzględnieniem nowelizującej go ustawy z dnia 27 stycznia 1922 r., prawa cywilnego rosyjskiego opartego na tomie X Zwodu praw Cesarstwa Rosyjskiego, przepisów obowiązującego na terenie Galicji austriackiego kodeksu cywilnego Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch (ABGB) oraz ogólnoniemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Uzupełniająco autorzy sięgają nie tylko po normy prawne zawarte w systemach prawnych państw europejskich, ale również orzecznictwo sądów w tym Sądu Najwyższego RP.
Bibliografia
Allerhand M., Ustawa z 1921 o uznaniu za zmarłego, Kraków 1921.
Górnicki L., Prawo cywilne, w pracach Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczpospolitej Polskiej w latach 1919–1939, Wrocław 2000.
Historia państwa i prawa polskiego, red. J. Bardach, Warszawa 1997.
Jaworski W., Prawo cywilne na ziemiach polskich, t. 1: Źródła, prawo małżeńskie osobowe i majątkowe, Kraków 1919.
Konic H., Prawo osobowe: wykład porównawczy na tle prawodawstw obowiązujących w Polsce w zestawieniu z kodeksem szwajcarskim, cz. 1, Warszawa 1924.
Różański I., Prawo osobowe. Komentarz, Kraków 1946.
Sójka-Zielińska K., Kodeks Napoleona: historia i współczesność, Warszawa 2008.
Sójka-Zielińska K., Wielkie kodyfikacje cywilne. Historia i współczesność, Warszawa 2009.
Staudingers J. v., Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch und dem Einführungsgesetze. Bd. 6., Einführungsgesetz. T. 2., Art. 7–31 München 1931.
Walewski J., Kodeks cywilny Królestwa Polskiego, Warszawa 1872.
Wróblewski S., Powszechny austriacki kodeks cywilny z uzupełniającemi ustawami i rozporządzeniami objaśniony orzeczeniami Sądu Najwyższego, cz. 1, Kraków 1914.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 958
Liczba cytowań: 0