Spełnienie świadczenia odpowiadającego zasadom współżycia społecznego a zobowiązanie naturalne. Kilka refleksji z perspektywy historycznoprawnej
DOI:
https://doi.org/10.12775/SIT.2016.016Słowa kluczowe
prawo cywilne, zobowiązania naturalne, zasady współżycia społecznegoAbstrakt
Przedmiotem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy instytucja prawna uregulowana w art. 411 pkt 2 k.c. może być nazwana zobowiązaniem naturalnym. W tym celu przeanalizowano kształtowanie się instytucji zobowiązania naturalnego od prawa rzymskiego do współczesności. Analiza ta wskazuje, że zobowiązanie naturalne ulegało na przestrzeni wieków istotnym zmianom. Można przy tym zauważyć, że pod wpływem idei prawa naturalnego za zobowiązania naturalne zaczęto uznawać również zobowiązania moralne. Znalazło to swoje odbicie w nowoczesnych kodyfikacjach prawa cywilnego w XIX i na początku XX w. Co więcej, we francuskim Kodeksie cywilnym zobowiązanie naturalne uznano za źródło zobowiązania cywilnego.
Bibliografia
Aubrey C., Rau C., Cours de droit civil français d’après l’ouvrage allemand de C.-S. Zachariae, t. 3, Paris 1856.
Bonnecase J., Supplément au Traité théorique et pratique de droit civil de Baudry-Lacantinerie, t. 5, Paris 1930.
Buciuman A., Bar C., L’engagement unilatéral, Law Review 2016, vol. 1, issue 1.
Bufnoir C., Challamel J., Drioux J., Gény F., Hamel P., Lévy-Ullmann H., Saleilles R., Code civil allemand, traduit et annoté, Imprimerie nationale, Paris 1904.
Darmaisin S., Le contrat moral, Paris 2000.
Deroussin D., Histoire du droit des obligations, Paris 2012.
Grzybowski S., Wierzytelność i dług oraz uprawnienia i obowiązki, w: System prawa cywilnego, red. Z. Radwański, t. 3, cz. 1, Ossolineum 1981.
Guigou G.J., Des obligations naturelles en droit romain et en droit français, Marseille 1893.
Kolańczyk K., Prawo rzymskie, Warszawa 1976.
Koschembahr-Łyskowski I., Ratio naturalis w prawie rzymskiem klasycznem, Warszawa 1930.
Laurent F., Principes de droit civil français, t. 17, Paris 1875.
Lluelles D., L’engagement par déclaration unilatérale de volonté: l’état du droit au Québec, à travers le prisme du droit comparé, Revue juridique Themis 2011, no. 45.
Łętowska E., Bezpodstawne wzbogacenie, Warszawa 2000.
Moscati E., Obbligazioni naturali, w: Enciclopedia del diritto, t. 29, Milano 1979.
Motifs et discours prononcés lors de la publication du Code Civil par les divers orateurt du Conseil d’État et du Tribunat, t. 1, Paris 1838.
Osuchowski W., Rzymskie prawo prywatne. Zarys wykładu, Warszawa 1981.
Perozzi S., Istituzioni di diritto romano, t. 2, Rome 1928.
Pietrzykowski J., w: Kodeks cywilny. Komentarz, red. Z. Resich, I. Ignatowicz, J. Pietrzykowski, I. Bielski, t. 2, Warszawa 1972.
Planiol M., L’assimilation progressive de l’obligation naturelle et du devoir moral, „Revue trimestrielle de droit civil” 1913.
Pothier R., Traité des obligations, w: Oeuvres complètes de Pothier. Nouvelle édition, t. 1, Paris 1821.
Pufendorf S., Le droit de la nature et des gens, t. 1, Bâle 1732.
Ripert E., La règle morale dans les obligations civiles, Paris 1949.
Rotondi M., Quelques considérations sur le concept d’obligation naturelle et sur son évolution, „Revue trimestrielle de droit civil” 1979, no. 1.
Saleilles R., Etude sur la théorie générale de l’obligation d’après le premier projet de Code civil pour l’empire allemand, Paris 1914.
Serda W., Nienależne świadczenie, Warszawa 1988.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 467
Liczba cytowań: 0
