Cztery ćwiartki biograficznego uczenia się
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2015.006Słowa kluczowe
biograficzne uczenie się, biograficzne uczenie się jednostki, biograficzne uczenie się społeczności, uczenie się przez całe życie, uczenie się egzystencjalne, uczenie się przez doświadczenie, uczenie organizacyjneAbstrakt
Przedmiotem analizy jest dyskurs na temat uczenia się biograficznego, jaki toczy się w polskiej andragogice. Wyprowadzono z niego kluczowe dla tytułowego zagadnienia wymiary rozpięte na osiach pomiędzy biograficznym uczeniem się jednostki oraz społeczeństwa/społeczności, a także świadomością i nieświadomością tego procesu i w obrębie tak wyznaczonych obszarów (czterech ćwiartek) poprowadzono dalszą refleksję. Celem tego zabiegubyła reorganizacja dyskursu na temat biograficznego uczenia się z punktu widzenia wybranych kryteriów, co stanowić może podstawę dalszych badań, pogłębiających pedagogiczną wartość i sens uczenia się przez całe życie.
Bibliografia
Alheit P., Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2011, 3.
Alheit P., Ponowoczesne wyzwania „społeczeństwa uczącego się”. Podejście krytyczne, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2004, 4.
Beck U. (2004), Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności, Wydawnictwo
Scholar¸Warszawa. Błajet P., Przyborowska B., What can “integral” mean in education, „Kultura i Edukacja” 2012, 6.
Bron A., Rozumienie uczenia się w teoriach andragogicznych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2006, 4.
Chomczyńska-Miliszkiewicz M., (2002), Edukacja seksualna w społeczeństwie współczesnym. Konteksty pedagogiczne i psychospołeczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Chomczyńska-Rubacha M., (2003), Szkolne środowisko uczenia się, [w:] Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 2, PWN, Warszawa.
Czerniawska O., Biografie edukacyjne i ich zastosowanie w kształceniu andragogicznym, „Edukacja Dorosłych” 1998, 2.
Czerniawska O., Edukacyjna funkcja dydaktyki biograficznej na przykładzie seminariów licencjackich i magisterskich, „Edukacja Dorosłych” 2004, 3.
Czerniawska O., Od badań biograficznych do dydaktyki biograficznej, „Edukacja Dorosłych” 2004, 3.
Demetrio D. (2000), Autobiografia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.
Dubas E. (2015), Andragogiczne badania biografii – zakresy, trudności, etyka badacza (wybrane aspekty), [w:] E. Dubas, J. Stelmaszczyk (red.), Biografia i badanie biografii, Biografia i uczenie się, t. 4, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Dubas E., rec. P. Alheit, Biographizität als Projekt. Der biographische Ansatz in der Erwachsenenbildung, Bremen 1990, „Edukacja Dorosłych”, 1, 1996.
Dubas E., Świtalski W. (red.) (2011), Biografia i badanie biografii. Uczenie się z własnej biografii, t. 1, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Dubas E., Świtalski W. (red.) (2012), Biografia i badanie biografii. Uczenie się z biografii innych, t. 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Dubas E., Stelmaszczyk J. (red.) (2014), Biografia i badanie biografii. Biografie edukacyjne, t. 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Dubas E., Stelmaszczyk J. (red.) (2015), Biografia i badanie biografii. Biografia i uczenie się, t. 4, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Gierszewski D., Organizacyjne uczenie się – między teorią a praktyką. Stan i perspektywy dyskursu na temat statusu organizacyjnego uczenia się w Niemczech, „Edukacja Dorosłych” 2013, nr 2.
Gieseke W., Siebers R. (1994), Biographie, Erfahrung und Lernen, [w:] Ch. Brookmann- Nooren, I. Grieb, H.-D. Raapke (red.), Handreichungen für nebenberufliche Qualifizierung (NQ) in der Erwachsenenbildung, Beltz Verlag, Bonn.
Gołębniak B. D. (2003), Szkoła wspomagająca rozwój, [w:] Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 2, PWN, Warszawa.
Illeris K. (2006), Trzy wymiary uczenia się. Poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy uczenia się, DSW, Wrocław.
Jurgiel-Aleksander A. (2013), Doświadczenia edukacyjne w perspektywie andragogicznej. Studium biograficzno-fenomenograficzne, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.
Kargulowa A., Poradnictwo w perspektywie biograficznego uczenia się, „Rocznik Lubuski” 2012, t. 38, cz. 2.
Kurantowicz E. (2007), O uczących się społecznościach. Wybrane praktyki edukacyjne ludzi dorosłych, Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Wrocław.
Malec M. (2008), Uczenie się biograficzne osób z nabytym stygmatem, Oficyna Wydawnicza „Atut” – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe Wrocław.
Malec Rawiński M., Fenomen długowieczności i starzenia się z perspektywy auto/biograficznej, „Rocznik Andragogiczny” 2014, s. 283–295.
Malewski M. (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, DSW, Wrocław.
Olejarz M., Uczenie się biograficzne studentów z regionu przygranicznego, „Dyskursy Młodych Andragogów” 2012, t. 12.
Semenowicz A., Solarczyk H., Szwech A. (red.) (2014), Inspiracje pedagogią freinetowską. Studia, źródła, wspomnienia dedykowane Halinie Semenowicz, t. 1, Wydawnctwo Naukowe UMK, Toruń.
Skibińska M. E., Dydaktyka biograficzna – nowy obszar poznawczy andragogiki czy nowa utopia?, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2009, nr 2.
Skibińska M. E. (2006), Mikroświaty kobiet. Relacje autobiograficzne, Wydawnictwo ITEE, Warszawa.
Solarczyk H. (2015), Profesor Olgi Czerniawskiej publikacje w „Edukacji Dorosłych” i „Roczniku Andragogicznym”. Przyczynek do analizy dorobku naukowego, [w:] E. Woźnicka (red.), Oświata dorosłych – inspiracje i wyzwania, Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej, Łódź.
Stiller E. (red.) (1999), Dialogische Fachdidaktik, t. 2, Schöningh, Paderborn.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 699
Liczba cytowań: 0
