O kondycji refleksji andragogicznej w świetle 20 tomów „Rocznika Andragogicznego”
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2014.003Słowa kluczowe
refleksja andragogiczna w Polsce, „Rocznik Andragogiczny”, czynniki, zmiany w teorii i praktyce edukacji dorosłychAbstrakt
Celem artykułu jest ocena kondycji refleksji andragogicznej w świetle 20 tomów „Rocznika Andragogicznego” obejmujących lata 1994–2014. Do analizy wykorzystano koncepcję zmiany rozwojowej, odnosząc się do trzech kryteriów: czynników zmiany, mechanizmu zmiany i efektu zmiany. Na tym tle dokonano oceny kondycji czasopisma, by sformułować wyzwania związane z jego przyszłością.Bibliografia
Kargulowa A. (2013), O potrzebie badań poradoznawczych. Ku antropologii poradnictwa, „Studia Poradoznawcze”, s. 85–105.
Malewski M. (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Wrocław.
Nizińska A. (2012), Uspołecznianie studentów – uspołecznianie uniwersytetów. Szkoły wyższe jako instytucjonalne środowiska edukacyjne, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 4, s. 115–126.
Sapia-Drewniak E. (2014), „Oświata Dorosłych” (1957–1990) jako źródło do dziejów edukacji dorosłych, Opole.
Solarczyk H. (2008), Andragogika w Niemczech. Warunki rozwoju dyscypliny pedagogicznej, Wydawnictwo UMK, Toruń.
Solarczyk H. (2005), 10 lat „Rocznika Andragogicznego”, w: „Rocznik Andragogiczny” 2004, Warszawa–Toruń, s. 33–35.
Solarczyk-Szwec H. (2015), Profesor Olgi Czerniawskiej publikacje w „Edukacji Dorosłych” i „Roczniku Andragogicznym”. Przyczynek do analizy dorobku naukowego, w: E. Woźnicka (red.), Oświata dorosłych – wyzwania i inspiracje, Wydawnictwo Akademii Humanistycznej, Łódź.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 578
Liczba cytowań: 0
