Powojenny ogląd samokształcenia w Polsce

Abstrakt

W artykule dokonano krytycznego przeglądu stanowisk dotyczących samokształcenia w Polsce w okresie powojennym. W konkluzji autor stawia hipotezę o istnieniu dwóch typów osób uprawiających samokształcenie. Jeden z nich to ludzie, którzy podejmują trud samokształceniowy w celu upodobnienia się do określonego wzoru – są to tzw. „zewnątrzsterowni”, drugi zaś to ludzie, podejmujący doskonalenie siebie (we wszystkich stronach własnej osobowości), aby sprawnie wykonywać zadania, które stawia przed nimi życie („wewnątrzsterowni”). Niezależnie jednak od tego, jak człowiek będzie postrzegał istotę samokształcenia, w dzisiejszych czasach jest ono koniecznością, zmieniają się bowiem ideały, wzory osobowości, które można zinternalizować, jak również życie stawia nowe zadania, które musimy rozwiązywać.