Charakterystyka kliniczna i radiologiczna pacjentki z guzem przysadki typu prolactinoma — opis przypadku
DOI:
https://doi.org/10.15225/PNN.2024.13.2.5Słowa kluczowe
hiperprolaktynemia, zaburzenia miesiączkowania, guz przysadki, prolaktynomaAbstrakt
Wstęp. Prolactinoma to łagodny guz przedniego płata przysadki mózgowej. Jest to najczęstszy rodzaj gruczolaka przysadki. Pod względem wielkości wyróżnia się mikro- i makroprolaktynoma. Prolactinoma jest w większości przypadków guzem łagodnym (>98%). Objawy w przebiegu hiperprolaktynemii są wynikiem nadmiaru hormonu i efektu masy. Objawy efektu masy to bóle głowy, zaburzenia widzenia, zawroty głowy. Nadmiar prolaktyny prowadzi do niepłodności i zespołu „brak miesiączki — mlekotok”.
Cel. Zwiększenie ogólnego zrozumienia i świadomości w zakresie objawów, przyczyn i metod leczenia pacjentów, u których zdiagnozowano prolactinoma.
Opis przypadku. 54-letnia pacjentka została przyjęta na oddział w celu diagnostyki z powodu lewostronnych bólów głowy występujących od 6 lat. Wykonano rezonans magnetyczny (MRI) przysadki mózgowej, który wykazał zmianę w siodle tureckim o wymiarach 20×10×17,5 mm. Badania krwi wykazały wysokie wartości PRL wynoszące 272,0 ng/ml (N<23,3 ng/ml). U pacjentki zastosowano leczenie zachowawcze kabergoliną uzyskując normalizację poziomu PRL i zmniejszenie wymiarów guza w kontrolnym badaniu MRI.
Dyskusja. Leczenie farmakologiczne pacjentki kabergoliną doprowadziło do normalizacji poziomu prolaktyny i zmniejszenia rozmiarów gruczolaka przysadki. Ponadto po 6 miesiącach leczenia uzyskano powrót miesiączek, co świadczy o tym iż przez wiele lat oś gonadalna była hamowana przez wysokie wartości PRL. Leczenie zachowawcze hiperprolaktynemii w przebiegu gruczolaka prolaktynoma jest wieloletnie.
Wnioski. Gruczolaki przysadki typu prolactinoma dobrze reagują na leczenie zachowawcze agonistami dopaminy. W przypadku bólów głowy należy w diagnostyce różnicowej uwzględnić guzy przysadki, a jeś1i dodatkowo występują zaburzenia miesiączkowania lub miesiączki nieregularne, konieczne jest uzupełnienie diagnostyki w kierunku hiperprolaktynemii. (PNN 2024;13(2):78–84)
Bibliografia
Melmed S., Casanueva F.F., Hoffman A.R. et al. Diagnosis and treatment of hyperprolactinemia: an Endocrine Society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab. 2011;96(2):273–288.
Igaz P. (Ed.), Practical Clinical Endocrinology. Springer, 2021.
Yatavelli R.K.R., Bhusal K. Prolactinoma (updated July 31, 2023). Retrieved January 10, 2024, from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459347/
Owen K., Turner H., Wass J. (Eds.), Oxford Handbook of Endocrinology and Diabetes (4th ed.). OUP, Oxford 2022.
Berinder K., Stackenäs I., Akre O., Hirschberg A.L., Hulting A.L. Hyperprolactinaemia in 271 women: up to three decades of clinical follow-up. Clin Endocrinol (Oxf). 2005;63(4):450–455.
Cho E.H., Lee S.A., Chung J.Y. et al. Efficacy and safety of cabergoline as first line treatment for invasive giant prolactinoma. J Korean Med Sci. 2009;24(5):874–878.
New drugs: Quinagolide. Aust Prescr. 2005;28(6):156–158.
Mah P.M., Webster J. Hyperprolactinemia: etiology, diagnosis, and management. Semin Reprod Med. 2002;20(4):365–374.
Fukuhara N., Nishiyama M., Iwasaki Y. Update in Pathogenesis, Diagnosis, and Therapy of Prolactinoma. Cancers (Basel). 2022;14(15):3604.
Tritos N.A., Miller K.K. Diagnosis and Management of Pituitary Adenomas: A Review. JAMA. 2023;329(16):1386–1398.
Shimon I. Giant Prolactinomas. Neuroendocrinology. 2019;109(1):51–56.
Zou Y., Li D., Gu J. et al. The recurrence of prolactinoma after withdrawal of dopamine agonist: a systematic review and meta-analysis. BMC Endocr Disord. 2021;21(1):225.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 209
Liczba cytowań: 0