Problem samopoczucia emocjonalnego i zaburzeń snu wśród pacjentów oddziału neurochirurgii – badania wstępne

Abstrakt

Wstęp. Depresja i przewlekły ból znalazły się w pierwszej trójce głównych przyczyn globalnej niepełnosprawności na świecie w ciągu ostatnich trzech dekad. Połączenie przewlekłego bólu i depresji prowadzi do gorszych wyników leczenia i ogólnego funkcjonowania niż każdy z tych stanów osobno. Badanie związków między bólem, snem i depresją stało się ważnym obszarem badań.

Cel. Ocena bólu, stanu emocjonalnego i zaburzeń snu wśród pacjentów oddziału neurochirurgii.

Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 63 pacjentów neurochirurgii. Zastosowano standaryzowane narzędzia badawcze: Wizualna Skala Analogowa, Skala Depresji Becka, Kwestionariusz Jakości Snu Pittsburgh. Analizę statystyczną przeprowadzono testem korelacji rho Spearmana i testem χ2 Pearsona.

Wyniki. Badani to w większości kobiety (54%), w wieku 26–78 lat; średnia wieku wyniosła 54 lata. W zakresie oceny stanu emocjonalnego zauważono pacjentów z brakiem objawów depresyjnych (42,9%) oraz z łagodnym stadium depresji (46%). 77,8% badanych deklarowało obniżoną jakość snu. Najwięcej badanych zgłaszało umiarkowane (44,4%) i łagodne (30,2%) dolegliwości bólowe. Wykazano, że większe nasilenie bólu powiązane było istotnie statystycznie z wyższym nasileniem depresji ρ=0,33; p<0,01 i wyższym nasileniem zaburzeń snu ρ=0,39; p<0,01. Stwierdzono również, że osoby z wyższym poziomem depresji miały większe zaburzenia snu ρ=0,74; p<0,001.

Wnioski. Problemy ze snem i depresją o różnym stopniu nasilenia charakteryzują większość pacjentów neurochirurgicznych. Ból jest jednym z istotnych czynników pogłębiających te zaburzenia. (PNN 2023;12(1):24–33)