Jakość życia pacjentów neurogeriatrycznych

Abstrakt

Wprowadzenie. Jakość życia i starość ściśle ze sobą korelują. Proces starzenia postrzegany jest jako destrukcyjny, postępujący i nieodwracalny. Determinują go zarówno czynniki biologiczne, jak i psychospołeczne. Osoby w podeszłym wieku przeżywają trudności związane z pogarszaniem się stanu zdrowia.
Cel. Celem pracy było określenie subiektywnej jakości życia pacjentów geriatrycznych ze schorzeniami neurologicznymi.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 171 osób w podeszłym wieku ze schorzeniami neurologicznymi. Pacjenci przebywali w zakładach opieki długoterminowej na terenie środkowej i wschodniej Polski. Materiał badawczy zebrano za pomocą polskiej wersji skali WHOQOL-Bref.
Wyniki. Ocena jakości życia dla całej grupy badanych osób starszych kształtowała się na poziomie średniej 2,84±0,96, a samoocena zdrowia na poziomie 2,48±1,09. Pacjenci najlepiej ocenili dziedzinę środowiskową (średnia 11,61±2,32) oraz relacje społeczne (11,39±3,19). Dziedzina psychologiczna otrzymała wynik na poziomie średniej 10,33±2,91. Najniżej badani ocenili jakość swojego życia w zakresie dziedziny fizycznej (9,92±2,99).
Wnioski. Subiektywna ocena jakości życia przez pacjentów neurogeriatrycznych kształtowała się na obniżonym poziomie. Wykształcenie w istotny sposób różnicowało jakość życia osób starszych. Lepszej samooceny jakości życia dokonali pacjenci zakładów opiekuńczo-leczniczych w porównaniu z pacjentami zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych. (PNN 2012;1(4):151-155)