Określenie ryzyka zaparcia u chorych z dolegliwościami neurochirurgicznymi

Abstrakt

Wprowadzenie.W przypadku pacjentów klinik neurochirurgicznych, a szczególnie po wylewie krwi do mózgu oraz po operacji nowotworu mózgu, zapobieganie zaparciom jest bardzo istotne z uwagi na powodowany przez nie wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Z tego względu koniecznym jest diagnozowanie zaparć szczególnie w przypadku osób przebywających w klinikach neurochirurgicznych.
Cel. Niniejsze badanie zostało zaplanowane z zamiarem identyfikacji ryzyka zaparcia i czynników na nie wpływających w sposób diagnostyczny i przekrojowy.
Materiał i metody. Populację badania stanowią pacjenci klinicznych szpitali uniwersyteckich w Turcji w okresie od kwietnia 2011 do kwietnia 2012, spośród których losowo wybrano próbę składającą się z 231 osób. Dane zebrane były przy użyciu Formularzy Informacyjnych Pacjenta, Instrumentu Twardości Zaparcia (CSI) oraz Skali Określania Ryzyka Zaparcia (CRAS). Dane były analizowane przy użyciu wersji 11.5 SPSS dla oprogramowania Windows.
Wyniki. 55,4% pacjentów poddanych badaniom stanowiły kobiety w wieku średnio 43,80±13,65 lat. Średni wynik CSI dla pacjentów przyjmowanych był niski (14,27±11,28). Natomiast wg CRAS, 14,3% pacjentów przyjmowanych, 40,7% pacjentów na 3 dni po operacji i 32,5% pacjentów wypisywanych, znajdowało się w średniej i wysokiej grupie ryzyka wystąpienia zaparcia.
Wnioski. Na podstawie danych zgromadzonych podczas badania wywnioskowano, że pielęgniarki pracujące na oddziałach neurochirurgicznych w celu zapewnienia kompleksowej opieki nie powinny ignorować ryzyka zaparć przedoperacyjnych i pooperacyjnych. (PNN 2013;2(3):96-103)