Współpraca pielęgniarki z rodziną pacjenta chorego na stwardnienie rozsianejako ważny element terapii

Abstrakt

Stwardnienie rozsiane (sclerosismultiplex — SM) zaliczane jest do chorób chronicznych. Pierwsze objawy kliniczne dotykają ludzi młodych i powodują, że zarówno chory, jak i osoby z najbliższego otoczenia (rodzina, partnerzy życiowi) muszą liczyć się z trwającymi do końca życia ograniczeniami o różnym nasileniu, często zmianą planów życiowych i zawodowych. Celem niniejszej pracy jest omówienie ogólnych założeń współpracy pielęgniarki z rodziną pacjenta chorego na stwardnienie rozsiane. Autorka na podstawie przeglądu piśmiennictwa, a przede wszystkim doświadczenia własnego, przedstawia cele i modele kompleksowej opieki nad pacjentem z SM z uwzględnieniem zastosowanej terapii. Omawia rolę pielęgniarki w procesie terapii chorych z SM, jak również zagadnienia związane z koordynowaniem opieki nad chorym z SM. W podsumowaniu autorka stwierdza, że pielęgniarki specjalizujące się w SM, w większości krajów europejskich odgrywają kluczową rolę w opiece nad pacjentami chorymi na SM. Stanowią one niezbędne ogniwo w procesie terapii SM. Planują zakres opieki i koordynują jego realizację. Pomagają w dostępie do leczenia, promują prawa pacjenta. Większość pielęgniarek odczuwa potrzebę dokształcania się i zgłaszakonieczność tworzenia nowych form kształcenia dających określone kompetencje zawodowe i kwalifikacje. (PNN 2013; 2(5): 228–231)