Opieka pielęgniarska nad pacjentem ze stwardnieniem rozsianym w trakcie leczenia immunomodulacyjnego lekami pierwszego rzutu
Słowa kluczowe
stwardnienie rozsiane, leki immunomodulacyjne pierwszego rzutu, opieka pielęgniarskaAbstrakt
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosismultiplex — SM) jest przewlekłą, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o podłożu immunologicznym. SM najczęściej diagnozowane jest u osób pomiędzy 20. a 40. rokiem życia i jestto w większości przypadków postać rzutowo-remisyjna choroby. Leczenie immunomodulacyjne stosowane u tych chorych ma na celu zmniejszenie częstości rzutów i, co z tym związane, zahamowanie postępującej niesprawności neurologicznej i poprawę jakości życia pacjentów. Obecnie w Polsce lekami zarejestrowanymi w leczeniu immunomodulacyjnym postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego są: interferony, octan glatirameru, natalizumabifingolimod. Warunkiem efektywności tej terapii jest przestrzeganie przez chorego zasad postępowania podczas całego okresu leczenia. Rola pielęgniarki w tym obszarze jest bardzo istotna. Niniejsza praca przedstawia rolę pielęgniarki w trakcie leczenia immunomodulacyjnego lekami pierwszego rzutu. Do leków tych zaliczamy interferony i octan glatirameru. Od momentu rozpoczęcia terapii przez chorego pielęgniarka bierze czynny udział w edukowaniu, monitorowaniu, a także udzielaniu wsparcia choremu podczas całego okresu leczenia. Działania pielęgniarskie w tych obszarach są zróżnicowane i uwarunkowane rodzajem preparatu, jaki u danego pacjenta został zastosowany. (PNN 2013; 2(5): 223–227)
Bibliografia
Losy J. Stwardnienie Rozsiane. Czelej, Lublin 2013.
Selmaj K. Stwardnienie rozsiane. Termedia, Poznań 2006.
Levis P. Rowland, NeurologiaMerritta Elsevier Urban & Partner, Wrocław2005; Tom III, 963–987.
Rudick R.A., Goelz S.E. Beta-interferon for multiple sclerosis. Experimental Cell Research. 2011;15;317(9): 1301–1311.
Zang Y., Hong J., Robinson R. Immune regulatory properties and interaction of copolymer-I and beta-interferon 1a in multipkle sclerosis. J Neuroimmunol. 2003;137 (1–2):144–153.
Ziemssen T., Kuempfel T., Klinkert W.E.F. Glatiramer acetate-specific T-helper 1 and 2-type cel lines produce BDNF: implication for multiple sclerosis therapy. Brain 2002;125: 2381–2391.
Durelli L., Oggro A., Verdun E. i wsp. Interferon-beta dose and efficacy: the OPTIMS study. NeurolSci. 2001;22: 201–203.
Selmaj K. Stwardnienie rozsiane — kryteria diagnostyczne i naturalny przebieg choroby. Polski Przegląd Neurologiczny. 2005;(3):99–105.
Wilkiewicz M. Diagnoza pielęgniarska i plan opieki nad chorym ze stwardnieniem rozsianym. W: Jaracz K., Kozubski W. (Red.). Pielęgniarstwo neurologiczne, PZWL, Warszawa 2008;257–264.
Wiszniewska M., Żdanowicz A. Udział pielęgniarki w leczeniu immunomodulacyjnym i wspomagającym pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. S. Staszica w Pile, 2009.
Halper J. The Evolving Role of the Nurse in the Treatment of Muliple sclerosis. Journal of Neuroscience Nursing. 2009;41(4):1–13.
Rudic R.A., Goelz S.E., Beta-interferon for multiple sclerosis. Experimentalcellresearch. 2011;15;317(9): 1301–1311.
Potemkowski A. Psychologiczne aspekty stwardnienia rozsianego. Termedia, Poznań 2010.
Potemkowski A, Tyburski E, Wąsik M, Stencelewicz E. Komunikacja z pacjentem ze stwardnieniem rozsianym. Neurologia Praktyczna. 2013;1(70).
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 252
Liczba cytowań: 0