Wpływ kształcenia ustawicznego i doskonalenia zawodowego pielęgniarek na proces opieki nad pacjentami neurologicznymi

Abstrakt

Wprowadzenie. Pielęgniarki dostrzegają różnicę między kształceniem ustawicznym dającym szansę rozwoju osobistego i lepszej kariery w zawodzie a ciągłym doskonaleniem zawodowym, którego celem jest pogłębianie wiedzy i podnoszenie umiejętności zawodowych. Pielęgniarkom stawiane są zbyt wysokie wymagania, które rozciągają się poza sferę zawodową. Pielęgniarki i studenci pielęgniarstwa mają różne oczekiwania związane z procesem kształcenia.
Cel. Głównym celem badań było poznanie i określenie motywacji oraz oczekiwań osób kontynuujących naukę w zawodzie pielęgniarki.
Materiał i metody. Przeprowadzono trzyfazowe badania w latach 2007, 2009 i 2010, które objęły kolejno: 622 pielęgniarki, 132 siostry przełożone oraz 106 studentów pielęgniarstwa na University of Applied Health Studies w Zagrzebiu. Badania przeprowadzono za pomocą anonimowego kwestionariusza ankiety.
Wyniki. Czynnikami, które motywują pielęgniarki do studiowania są: chęć pogłębiania wiedzy, poprawa opieki nad pacjentem oraz udoskonalenie relacji zawodowych. Czynniki związane z rozwojem osobistym obejmują wzmocnienie pewności siebie. Motywacją do dalszej edukacji jest chęć zmiany pracy, udoskonalenie umiejętności zawodowych, umocnienie pewności siebie, plany rozwinięcia kariery oraz stymulacja intelektualna. Innymi czynnikami, dla których pielęgniarki decydują się na dalszą naukę są potrzeba utrzymania kompetencji klinicznych oraz chęć uczenia się dla przyjemności.
Wnioski. Dobrze wykształcona i ciągle kształcąca się pielęgniarka będzie w stanie na czas ocenić potrzeby pacjenta, a co za tym idzie, będzie potrafiła wykorzystać wszelkie zasoby ludzkie i techniczne, by jakość jej opieki była na najwyższym poziomie. (PNN 2014;3(1):10–14)