Analiza jakości życia pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu

Abstrakt

Wstęp. W krajach wysoko rozwiniętych tuż po zawałach serca i nowotworach złośliwych, udary mózgu są trzecią co do częstości przyczyną zgonów, oraz jedną z głównych przyczyn kalectwa czy pogorszenia samodzielności, a co za tym idzie obniżenia jakości życia osób dorosłych.
Cel. Ocena jakości życia pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu i jej uwarunkowań.
Materiał i metody. Badaniem objęto 100 pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu przebywających na Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Białymstoku. Jako narzędzie badawcze użyta została ankieta konstrukcji własnej, skala WHOQOL BREF — oceniająca jakość życia, skala Barthel, oraz Geriatryczna Skala Depresji.
Wyniki. Wśród badanych było 40 (40%) kobiet oraz 60 (60%) mężczyzn w wieku od 36 do 86 lat (średnia wieku 69±9,93). Ogólna jakość życia badanej grupy osób z udarem niedokrwiennym mózgu kształtowała się na poziomie średniej 3,23±0,81. Natomiast samoocena stanu zdrowia była gorsza. Osoby z otyłością III° lepiej oceniały dziedzinę środowiskową. Dziedzina somatyczna najgorzej oceniana była przez osoby w przedziale wieku 60–69 lat, oraz 80–89 lat, natomiast osoby w wieku 40–49 lat znacznie gorzej od innych oceniały dziedzinę psychologiczną. Osoby chorujące na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze i choroby serca gorzej oceniały swoją jakość życia. Pacjenci w stanie funkcjonalnym „lekkim” lepiej też oceniali swoją jakość życia i samoocenę zdrowia. Respondenci z „ciężką depresją” gorzej ocenili ogólną jakość życia, oraz samoocenę stanu zdrowia.
Wnioski. Ogólna jakość życia pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu była na poziomie średnim zarówno w obiektywnej jak i subiektywnej ocenie i związana była ze stopniem sprawności funkcjonalnej, nasileniem zaburzeń depresyjnych, obciążeniem czynnikami ryzyka, wykształceniem badanych oraz płcią. (PNN 2017;6(2):44–54)