Ocena kliniczna, czynnościowa i jakości życia chorych z zespołem bólowym kręgosłupa

Abstrakt

Rozwój cywilizacji prowadzi do ciągłego wzrostu liczby rozpoznań zespołów bólowych kręgosłupa u pacjentów w każdej grupie wiekowej, tym samym doprowadza to do konieczności opracowywania nowych standardów leczenia. Zespoły bólowe kręgosłupa z powodu nieznanej często etiologii powodują utrudnioną diagnostykę oraz wprowadzenie skutecznej terapii. Wynikiem tego są trudności w leczeniu przyczynowym i tym samym stawia to ból jako problem wiodący w terapii. Zespoły bólowe kręgosłupa stanowią złożony problem kliniczny, mogący oddziaływać na stan psychiczny i społeczny pacjenta, ale także jego rodziny.
Wynikiem prowadzonych badań z użyciem standaryzowanych skal w przebiegu choroby jest opracowanie procesu pielęgnowania pacjenta. Ocena pacjenta jest holistyczna, pozwala określić czynniki predysponujące do powstania choroby oraz aktualny stan pacjenta. Wielowymiarowo analizuje się aspekt kliniczny, psychiczny, społeczny oraz zawodowy i towarzyski. Poziom wykonywania czynności samodzielnych przez pacjenta określany jest za pomocą skal funkcjonalnych. Zespoły bólowe kręgosłupa jako problem globalny stanowią także przedmiot badań na jakością życia tej grupy pacjentów. Istotą zastosowania tych narzędzi jest możliwość korelowania ich z innymi narzędziami. (PNN 2017;6(4):170–173)