The Public and Social Character of Love in the History of Sociological Thought

Abstrakt

Społeczny i publiczny charakter miłości w historii myśli socjologicznej

Punktem wyjścia niniejszego artykułu są badania przeprowadzone przez grupę badawczą Social-One (Iorio, 2014; 2015; Araújo i in., 2015; Araújo i in., 2016; Martins, Cataldi, 2016), które uznały publiczny, a nie tylko wewnętrzny i osobisty wymiar miłości we współczesnym społeczeństwie. Mające za punkt odniesienia pracę Luca Boltanskiego, L'amour et la justice comme competences (1990), badania doprowadziły do wypracowania propozycji poszerzenia kręgu dzielenia się poprzez wskazanie nowej kategorii konceptualnej miłości jako agape, wychodząc tym samym poza ujęcia klasycznych socjologów. Drogę tę wyznaczyli już niektórzy znani uczeni – między innymi: Simmel (1907, 1921, 1989, 2001), Sorokin (1954), Giddens (1992), Luhman (1987) i Honneth (1990) – w odwołaniu do których można dostrzec historyczną ścieżkę transformacji koncepcji. Mimo to miłość jako agape wnosi coś nowego do nauk społecznych: agape wprowadza cechy, które z jednej strony są powiązane, a z drugiej wykraczają poza rozumienie miłości jako „eros” i „philia”, a jej ujęcie staje się kluczem do uzyskania wglądu w poznawaną empirycznie rzeczywistość społeczną, opartą na bezwarunkowej miłości bliźniego. Na tym fundamencie artykuł prezentuje drogę pojęcia miłości w historii myśli socjologicznej, podkreślając jej publiczny i społeczny charakter, a także przedstawiając propozycję projektu badawczego odwołującego się do miłości jako agape.