Education as Support for the Integral Development of the Pupil

Abstrakt

Wychowanie jako wspieranie integralnego rozwoju wychowanka

W siedemdziesiąt lat od ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948), jak również dziewięćdziesiąt lat od ogłoszenia przez Piusa XI Encykliki ‘Divini Illius Magistri’ (1929), powstały szczególne racje przypomnienia o koncepcji integralnego wychowania, na które to wydarzenia wyraźnie wskazują, a których filozoficzne i ideowe podstawy nakreślił J. Maritain w swojej publikacji – Humanizm integralny. Początków tej koncepcji wychowania możemy szukać nawet już w starożytności, a zwłaszcza od początków chrześcijaństwa, które rzuca światło także na współczesną jego rolę poszerzającą podejście sekularyzmu o transcendencję. Humanizm integralny przez otwarcie na integralność antropologiczną i integrację aksjologiczną dowartościowuje całego człowieka, respektując integralność osoby ludzkiej i realizując jej dogłębną integrację. Takie wychowanie posiada swoje odzwierciedlenie w pedagogicznej mądrości Kościoła katolickiego, jak i w jego praktyce, manifestując potencjał wychowawczy Kościoła katolickiego posiadającego  „potężny aparat wychowawczy… z całym jego życiem nadprzyrodzonym, z jego nauką, liturgią, sakramentami i duszpasterstwem” (jak twierdził O. Jacek Woroniecki).