Wychowanie oparte na wartościach chrześcijańskich jako odpowiedź na poczucie kryzysu sensu we współczesnym świecie

Abstrakt

We współczesnym świecie coraz bardziej powszechne staje się poczucie utraty wszelkiego sensu, w tym najgroźniejsze dla życia indywidualnego i społecznego – poczucie utraty sensu własnego życia. Celem artykułu jest wskazanie, według jakiej koncepcji pedagogicznej należałoby wychowywać młodych ludzi, aby jednych powstrzymać od utraty żywionego przez nich sensu życia na ludzką miarę, a innym wskazać niezawodną drogę do odnalezienia tego sensu. Taka pedagogika powinna być nabudowana na filozofii człowieka jako bytu osobowego, a więc cielesno-duchowego. Taki byt ze swej istoty jest bytem pytającym o sens siebie i sens swoich działań. Jednocześnie jest bytem, którego struktura ontyczna nie zadowala się sensami–celami doraźnymi (horyzontalnymi), lecz poszukuje sensu przekraczającego jego przygodność bytową. Poszukuje sensu transcendentnego. Taki sens może zapewnić tylko taki byt, w którym została zakotwiczona przygodność bytowa człowieka, czyli Byt absolutny – Bóg. Dzięki integralnemu pojmowaniu sensu życia przez chrześcijaństwo, w wychowaniu opartym na wartościach zakotwiczonych w tej religii nie poprzestaje się na wskazywaniu absolutnego sensu życia, lecz łączy się go z godziwymi etycznie celami–sensami realizowanymi w życiu codziennym.