Wychowanie do przebaczenia
DOI:
https://doi.org/10.12775/PCh.2016.022Słowa kluczowe
wybaczanie, sytuacja wybaczania, wychowanie do przebaczaniaAbstrakt
Przebaczanie jest jednym z najtrudniejszych procesów psychiczno-duchowych człowieka, a przebaczenie – jedną z najważniejszych egzystencjalnie decyzji i warunkiem zdrowego rozwoju. Uzasadnień dostarczają nauki społeczne, ale także filozofia. Dlatego ogromne znaczenie ma wychowanie do przebaczania. Może ono być traktowane jako kształcenie predyspozycji do wybaczania, pozytywnego nastawienia i umiejętności związanych z takim zachowaniem. Autorka proponuje jednak szersze ujęcie. Uważa, że przebaczanie jest procesem, który stwarza dla wszystkich uczestniczących w nim specyficzną sytuację – sytuację przebaczania. Sytuacja ta powstaje wokół przebaczenia jako wartości. Autorka, mówiąc o człowieku, przyjmuje stanowisko personalistyczne. W jego świetle jest to sytuacja głęboko osobowa, wyznaczona w swoim przebiegu przez osobowe lub antyosobowe relacje. Zakłada, że prawdziwe przebaczenie wymaga przyjęcia przez wszystkich zaangażowanych w tę sytuację osobowych postaw. Trudności z tym związane mogą być zmniejszane przez wychowanie do wybaczania. Obejmuje ono, jako podstawę, wychowanie do wartości osobowych, wśród nich – do przebaczenia i sytuacji przebaczania. Najważniejszą drogą jest kontakt z konkretnymi przykładami realizacji tych wartości, a przede wszystkim – bezpośrednie doświadczanie we własnym życiu ich realizacji przez inne osoby. Szczególne znaczenie dla wychowania do przebaczania ma wychowanie chrześcijańskie. Z jednej strony pokazuje racje dla przebaczania – bezwarunkową Bożą miłość i niekończącą się gotowość przebaczania, z drugiej – daje i wyjaśnia środki budowania w sobie i w innych postawy przebaczania, wspiera wysiłki w tej sferze życia.Bibliografia
Jan Paweł II. „Kochajcie życie – ten dar i misję, które Bóg Wam powierza”. W: Podręcznik Pokolenia JPII. Ojcowskie słowo do młodych świata, Polski i Lednicy. Poznań: Duszpasterstwo Akademickie Dominikanów, 2008.
Kołakowski, Leszek. Mini wykłady o maxi sprawach. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2004.
Korczak, Janusz. Pisma Wybrane, t. II. Warszawa: Nasza księgarnia, 1978.
Król, Aldona. „Wychowanie do przebaczenia”. W: Wychowanie chrześcijańskie. Między tradycją a współczesnością, red. Alina Rynio, 432–442. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2007.
Olbrycht, Katarzyna. „Wychowanie do wartości – w centrum aksjologicznych dylematów współczesnej edukacji”, Paedagogia Christiana 1 (2012): 89–104.
Olbrycht, Katarzyna. Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby. Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 2000.
Ostrowska, Krystyna. „Psychologiczna analiza procesu przebaczania (w aspekcie wiary chrześcijańskiej)”. Biuletyn Stowarzyszenia Psychologów Chrześcijańskich 8 (1997): 4.
Ponikło, Tomasz. Józef Tischner. Myślenie według miłości. Ostatnie słowa. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2013.
Sobór Watykański II. „Konstytucja Duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes”. W: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallottinum, 2002.
Wojtyła, Karol. Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL, 1994.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 2292
Liczba cytowań: 0