Personalistyczny wymiar wspólnotowego życia w rodzinie. Kontekst cywilizacyjny

Abstrakt

Rodzinę definiuje się jako komórkę życia społecznego, co zakłada, że życie społeczne ma charakter organizmu, czyli posiada zdolność do samonaprawy i że forma rodziny zależy od kontekstu cywilizacyjnego (metody życia społecznego). W tej mierze konkurują ze sobą cywilizacje: personalistyczna, w której podmiotem i celem rodziny, jak też innych form życia społecznego jest człowiek jako rozumna i wolna, suwerenna osoba oraz cywilizacje mechaniczne wyrosłe z tradycji idealizmu filozoficznego, kolektywizm oraz indywidualizm, w których człowiek jest jednostką, a rodzina jest funkcją założonej ideologii i utopii.