Problemy marginalizowane i zapoznane w dyskursie o tożsamości pedagogiki

Abstrakt

W dyskursie nad tożsamością pedagogiki wyodrębnić możemy problemy stale w nim obecne, ale także problemy marginalizowane i zapoznane (zapomniane) w określonym miejscu i czasie historycznym. Świadomość procesu zapominania i odzyskiwania problemów i wiedzy ma szczególne znaczenie w warunkach radykalnej zmiany kulturowej. Zmiana kulturowa wywołana transformacją ustrojową spowodowała, że tematem obrad w czasie I Zjazdu Pedagogicznego uczyniono problem ewolucji tożsamości pedagogiki. Z perspektywy mijających 20 lat od tego wydarzenia próbuję wydobyć z zapomnienia dwa pytania:

1) pytanie o przerwanie ciągłości (zachowanie ciągłości) historycznej polskiej pedagogiki;

2) pytanie o wykorzystanie szans polskiej pedagogiki jako uczestnika zmian w społecznej praktyce edukacyjnej, będącej jedną z ważnych dziedzin kultury.

Rocznica 20-lecia stanowi uzasadnienie dla przypomnienia tych pytań. Takie działanie wpisuje się w pojmowanie kultury jako praxis, o którym mówi Zygmunt Bauman.