Czy możliwy jest w szkole dialog?

Abstrakt

W jednym z numerów wydawanego przez Radę Edukacji Narodowej –   Zespół Oświaty Niezależnej „wielomiesięczniku” Edukacja i Dialog Julian   Radziewicz przypomniał podstawowe idee samorządności, które w okresie   PRL były łamane tak zwaną samorządnością1. Mieliśmy bowiem do czynienia   z sytuacją występowania „samorządności przeciw samorządności”,   albo pseudosamorządności czy samorządności pozorującej samorządność.   Rozparcelowanie samorządności na poszczególne podmioty, czyli osobno   dla uczniów, osobno dla nauczycieli i rodziców, było wyrazem tego, „[…]   jakby ci uczniowie, nauczyciele, te szkoły istniały na osobnych wyspach,   obleganych przez obojętne i nic nikomu nie szkodzące wody. Rzadko wiąże   się te «pożądane symptomy» samorządności z prawem do autonomii w skali   szerszej, całego systemu oświatowego, a ten – w kontekście systemu społeczno-   politycznego”. Istota zła w oświacie tkwiła – zdaniem J. Radziewicza   – głównie w tym.