Powołanie kobiety: między etosem a egzystencją. Samowychowanie erotyczne

Abstrakt

Refleksja nad powołaniem kobiety w perspektywie współczesnych zmian – jak się wydaje – wymaga nowej perspektywy. Nawet jeśli miłość, rodzenie i wychowanie dzieci wyznaczają podstawowy wymiar życiowych zadań kobiety, to ta myśl nie może być komunikowana jako bezwzględny obowiązek, ale jako możliwy wybór. Idea poddania kobiety poprzez miłość mężczyźnie powinna w wymiarze dyskursu społecznego być zastępowana przez ujmowanie miłości jako możliwego wyboru. Miłość poddańcza nie może dziś wyrażać charakteru związku między kobietą a mężczyzną. Właściwość relacji między kobietą i mężczyzną uzależniona jest od wypracowania swojego „etycznego erotyzmu” oraz samowychowania erotycznego. Wychowanie i samowychowanie w inspiracji chrześcijańskiej nie może nie być oparte na rozwoju władzy poznawczej i wolitywnej, w których właściwe wyrobienie pozwala na odpowiednie podejście do powołania i miłości.