Cechy semantyczne jednostek o postaci "ktoś naprawił coś"
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2009.024Słowa kluczowe
semantyka, składnia, czasownikiAbstrakt
The aim of this article is to describe to use perfective form of the Polish verb naprawić and to show semantic features of this verb. The author confines analysis to the analyses two units of language ktoś naprawił coś with different right arguments. He formulates several properties to be assigned to it.
As a results of the semantic analyse the author shows difference between two units of language ktoś naprawił coś and proposes to distinguish elements of meanings of these units of language. Elements are primes and universals in the main.
Bibliografia
APRESJAN J., 2000, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
BOGUSŁAWSKI A., 1976, O zasadach rejestracji jednostek języka, Poradnik Językowy 8, s. 356–364.
BOGUSŁAWSKI A., 1988, Język w słowniku, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
BOGUSŁAWSKI A., 2003, Aspekt i negacja, Warszawa: Instytut Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, Katedra Lingwistyki Formalnej UW.
DANIELEWICZOWA M., 2002, Wiedza i niewiedza. Studium polskich czasowników epistemicznych, Warszawa: UW.
DURAJ-NOWOSIELSKA I., 2003, Uwagi o semantyce czasowników zawierających wyrażenie ‘kusić’. (W związku z artykułem M. Czekańskiej „O strukturze predykatowo-argumentowej czasownika kusić”, PF XLVII), Prace Filologiczne XLVIII, s. 99–132.
DURAJ-NOWOSIELSKA I., 2007, Robić coś i coś powodować. Opozycja agentywności i kauzatywności w języku polskim, Warszawa: Wydział Polonistyki UW.
FRIES N., 1992, Wartościowanie. Aspekty językowe i pojęciowe, w: G. Falkenberg, N. Fries, J. Puzynina (red.), Wartościowanie w języku i tekście na materiale polskim i niemieckim, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, s. 25–44.
GROCHOWSKI M., 1980, Pojęcie celu. Studia semantyczne, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
GROCHOWSKI M., 1988, Podstawowe zasady definiowania jednostek w słowniku jednojęzycznym, w: W. Lubaś (red.), Wokół słownika współczesnego języka polskiego, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 45–62.
MOLAS J., 1994, Próba praktycznej weryfikacji definicji czasowników kauzatywnych (na przykładach polskich i serbsko-chorwackich, Prace Filologiczne XXXIX, s. 35–47.
PUZYNINA J., 1992, O wartościach i wartościowaniu. Koreferat do referatu N. Friesa „Wartościowanie”, w: G. Falkenberg, N. Fries, J. Puzynina (red.), Wartościowanie w języku i tekście na materiale polskim i niemieckim, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, s. 45–56.
RESZKA J., 2001, Predykaty mówienia implikujące pojęcie zła w języku polskim, Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN.
TERMIŃSKA K., 1982, Głos polemiczny w sprawie książki Macieja Grochowskiego „Pojęcie celu. Studia semantyczne”, Polonica VIII, s. 261–268.
TERMIŃSKA K., 1983, Składnia czasowników kauzatywnych we współczesnym języku polskim, Katowice: Uniwersytet Śląski.
WIERZBICKA A., 1999, Język – umysł – kultura, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
WIERZBICKA A., 2006, Semantyka, Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 587
Liczba cytowań: 0
