O przeczuciach, czyli między tajemnicą a inferencją
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2011.007Słowa kluczowe
semantyka, epistemologia, czasownik, inferencja, przeczucieAbstrakt
The term used in the title of the paper has not, so far, been the subject of a more extensive linguistic reflection. The author of the paper aims at describing the lexical units containing the item przeczuć, ‘to sense’, with respect to their structure and meaning. The method of analysis is based on putting forward appropriate hypotheses in the form of analytical implications and subjecting them to falsification by bringing them down to contradiction. The paper focuses on the reconstruction of the forms of lexical units (on the basis of segmental and supra-segmental signals), and the reconstruction of the hierarchy of meaningful components. The discussion is also concerned with the following notions: stać się ‘become’, wiedzieć ‘know’ and być gotowym powiedzieć ‘be ready to say’. The author tries to prove that those components belong to the semantic structure of the examined phrase; he also proposes a preliminary explication of meanings in terms of Natural Semantic Metalanguage.Bibliografia
BAŃKO M. (red.), 2000, Inny słownik języka polskiego, t. 1–2, Warszawa: PWN.
BOGUSŁAWSKI A., 1976, O zasadach rejestracji jednostek języka, Poradnik Językowy, z. 8, s. 356–364.
BOGUSŁAWSKI A., 1977, Problems of the Thematic-Rhematic Structure of Sentences, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
BOGUSŁAWSKI A., 1988, Język w słowniku, Wrocław: Ossolineum.
BOGUSŁAWSKI A., 1998, Science as Linguistic Activity. Linguistics as Scientific Activity, Warszawa: Katedra Lingwistyki Formalnej UW.
BOGUSŁAWSKI A., 2004, Aspekt i negacja, Warszawa: Wydawnictwo Takt.
DANIELEWICZOWA M., 1996, O znaczeniu zdań pytajnych w języku polskim. Charak-terystyka struktury tematyczno-rematycznej wypowiedzeń interrogatywnych, War-szawa: KLF UW.
DANIELEWICZOWA M., 2002, Wiedza i niewiedza. Studium polskich czasowników epistemicznych, Warszawa: KLF UW.
DOROSZEWSKI W. (red.), 1958–1969, Słownik języka polskiego, t. 1–11. Warszawa: PWN.
DUBISZ S. (red.), 2003, Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 1–6. Warszawa: PWN.
DUNAJ B. (red.), 1996, Słownik współczesnego języka polskiego, Warszawa: Wilga.
KAROLAK S., 1984, Składnia wyrażeń predykatywnych, w: S. Urbańczyk (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Korpus IPI PAN, http://www.korpus.pl [online].
Korpus Języka Polskiego PWN, http://www.korpus.pwn.pl [online].
Korpus PELRCA, http://korpus.ia.uni.lodz.pl [online].
Narodowy Korpus Języka Polskiego, http://nkjp.pl [online].
WAJSZCZUK J., 1997, System znaczeń w obszarze spójników polskich. Wprowadzenie do opisu, Warszawa: KLF UW.
WAJSZCZUK J., 2005: O metatekście, Warszawa: KLF UW.
ZARON Z., 1998: Czy zwierzę to ktoś? Językowe dowody podmiotowości zwierząt, Prace Filologiczne XLIII, s. 507–515.
ZGÓŁKOWA H. (red.), 1994–2005, Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 1–50, Poznań: Wydawnictwo „Kurpisz”.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 405
Liczba cytowań: 0