'Wydarzyć się': od składni zdania do jednostki języka
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2017.010Słowa kluczowe
wydarzyło się [coś], czasownik, jednostka języka, struktura predykatowo-argumentowaAbstrakt
The aim of the paper is the reconstruction of the language unit which is formed by the verb wydarzyć się. The research method consists in the observation of the contexts in which the verb occurs, and the analysis of the relationship between the grammatical construction of such sentences, their prosodic contour and changes within the meaning of the verb. In the process of research it was established that wydarzyć się opens one syntactic position for its complement: wydarzyło się [coś]. It may have different formalizations in texts. The expressions [coś] wydarzyło się [komuś] and wydarzyło się coś [jakiego] were viewed as the language products which consist not only of the language unit wydarzyło się [coś], but also other elements. Locative and temporal phrases (coś wydarzyło się gdzieś kiedyś) were not included into the reconstructed language unit, because at the current stage of research there is not enough strong evidence to consider them as required.
Bibliografia
Buttler D., 1976, Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Bogusławski A., 1976, O zasadach rejestracji jednostek języka, Poradnik Językowy 8, s. 356–364.
Bogusławski A., 1978, Jednostki języka a produkty językowe. Problem tzw. orzeczeń peryfrastycznych, w: M. Szymczak (red.), Z zagadnień słownictwa współczesnego języka polskiego, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Wydawnictwo PAN, s. 17–30.
Bogusławski A., 1987, Obiekty leksykograficzne a jednostki języka, w: Z. Saloni (red.), Studia z polskiej leksykografii współczesnej, t. 2, Białystok: Dział Wydawnictw Filii UW w Białymstoku, s. 13–34.
Danielewiczowa M., 2001, Miejsce przyłożenia głównego akcentu zdaniowego a znaczenie czasowników epistemicznych, Prace Filologiczne XLVI, s. 133–145.
Danielewiczowa M., 2010, Schematy składniowe – podstawowe kwestie metodologiczne, Poradnik Językowy 3, s. 5–27.
Danielewiczowa M., 2016, Argumenty i modyfikatory – głos w dyskusji (handout do referatu wygłoszonego na konferencji Symposia Linguistica Thorunensia III, Od pojęcia do formy. Składnia semantyczna po 30 latach od wydania „Gramatyki współczesnego języka polskiego”, UMK, 2–3 września 2016).
Grochowski M., 1982, Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne, Toruń: Wydawnictwo UMK.
Kisiel A., 2012, Polskie partykuły wyróżniające. Studium semantyczne, [online:] http://www.academia.edu/, [11.07.2016].
Wajszczuk J., 1997, System znaczeń w obszarze spójników polskich, Warszawa: Katedra Lingwistyki Formalnej UW.
Wierzbicka A., 2006, Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Żurowski S., 2012, Wyrażenia percepcji słuchowej w języku polskim. Analiza semantyczna, Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Natalia Zemlanaja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 99
Liczba cytowań: 0