Muzyczne rytuały w czasach zarazy

Abstrakt

Pandemia koronawirusa i towarzyszące jej różnego rodzaju obostrzenia, zakazy, zamknięcia oraz kwarantanny dotknęły niemal każdej przestrzeni naszego społecznego i kulturowego funkcjonowania. Dotychczasowe sposoby działania, style życia, sposoby wartościowania i postrzegania świata znalazły się w zawieszeniu lub nawet odwróceniu, co nasuwa pytanie o zbieżność tej sytuacji z fazą liminalną obrzędów przejścia i oczekiwaniem na włączenie do nowej rzeczywistości społecznej. W prezentowanym artykule autorka przygląda się wybranym aspektom sytuacji pandemicznej przez pryzmat muzyki. Analizując różne okoliczności, zdarzenia muzyczne, wypowiedzi muzyków, jak również samą muzykę, skupia się na trzech głównych zagadnieniach. Pierwszym jest niejednoznaczna rola i ocena zdarzeń muzycznych zapośredniczonych przez media. Kolejnym – artykułowana muzycznie potrzeba autentycznych relacji i poczucia wspólnoty. Trzecim – potrzeba odzyskania sprawczości. Zgodnie z myślą Christophera Smalla każde angażowanie się w działania muzyczne zostaje tu potraktowane jako rodzaj rytuału, w trakcie którego uczestnicy doświadczają, ale też odgrywają podzielane światopoglądy, idee i wymarzone światy.