Mapy Japonii i reprodukowanie japońskiej tożsamości narodowej w kulturze popularnej
DOI :
https://doi.org/10.12775/LSE.2021.60.10Mots-clés
mapa, Japonia, komunikacja, tożsamość narodowa, ideologia, komiks, poetyka, politykaRésumé
Celem artykułu jest ukazanie związku pomiędzy mapą a ideologią, a dokładniej tego, w jaki sposób za pomocą map reprodukowana jest tożsamość narodowa we współczesnej japońskiej kulturze popularnej. Na wybranych przypadkach i ilustracjach, pochodzących z komiksu Nihon no rekishi nenpyō jiten [Chronologiczna encyklopedia historii Japonii], wykażę, w jaki sposób wykorzystuje się do tego procesu wiadomości o kształcie i liczbie wysp należących Japonii. Wybór komiksu uzasadniony był faktem, że nie jest on katalogiem map Japonii, lecz popularnym wprowadzeniem do historii tego kraju. W celu uporządkowania wywodu, treść artykułu podzielony jest na dwie części. Pierwsza z nich to wprowadzenie do, nieobecnego w polskiej literaturze, wątku japońskiej kartografii i związanych z nią treści ideologicznych, druga zaś zawiera analizę konkretnych przykładów idei narodowych zawartych w komiksie Nihon no rekishi nenpyō jiten.
Références
Antoni, K. (1998). Shintô und die Konzeption des japanischen Nationalwesens (kokutai). Der religiöse Traditionalismus in Neuzeit und Moderne Japans (= Handbuch der Orientalistik. Band V/ 8). Leiden: Brill.
Billig. M. (2008). Banalny nacjonalizm (przeł. M. Sekerdej). Kraków: Wydawnictwo Znak.
Befu, H. 2001. Hegemony of Homogeneity. An Anthropological Analysis of ‘Nihonjinron’. Melbourne: Trans Pacific Press.
Cattaneo, A. Geographical Curiosities and Transformative Exchange in the Nanban Century (c. 1549-c. 1647). Pozyskano z https://journals.openedition.org/episteme/329
Dessler, E. E. (2003). Pożądaj prawdy. Eseje o księgach „Bereszit” i „Szemot” (przeł. K. Czerwińska). Kraków: Fundacja Ronalda S. Laudera.
Donnan, H., Wilson, T.M. (2007). Granice tożsamości, narodu, państwa (przeł. M. Głowacka-Grajper). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Edensor, T. (2004). Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne (przeł. A. Sadza). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Helson, A. N. (1997). The New Nelson. Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: Charles R. Tuttle Company.
Hobsbawm, E. (2008). Wprowadzenie. Wynajdywanie tradycji (s. 9-23). W: E. Hobsbawm, T. Ranger (red.). Tradycja wynaleziona. (przekł. M. Godyń, F. Godyń). Kraków: Wydawnictwo UJ.
Inō zu. Pozyskano z https://kochizu.gsi.go.jp/inouzu
Iwicka, R (2017). Konstrukt tsuchigumo jako mitologizacja zagrożenia, „The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series”, 5. Pozyskano z https://www.ejournals.eu/PJACNS/2017/1(2017)/art/9388/.
Kanert, M.(1999). Konno i z mieczem w garści – teoria „ludu najeźdźców” jako założycieli państwa i dynastii japońskiej. Japonica, 11, 179–196.
Kata. (1969). W: Kōjien. Dai ni han. Tōkyō: Iwanamishoten.
Kochizu Korekushon. Pozyskano z https://kochizu.gsi.go.jp/
Kojiki czyli Księga dawnych wydarzeń (tłum. W. Kotański). (1986). Warszawa: PIW.
Lewis, Ch. T. An Elementary Latin Dictionary. Pozyskano z http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0060:entry=mappa
Lewis, Ch. T., Short, Ch. A Latin Dictionary. Pozyskano z http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0059:entry=mappa
Lisiecki, M. (2008). Polityczne wymiary geografii. Geograficzne determinanty japońskiej świadomości narodowej. W: J. Marszałek-Kawa (red.). Meandry japońskiej polityki (s. 89-113). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Lisiecki, M. (2010). Kokutai-no hongi w japońskim dyskursie nacjonalistycznym. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Lisiecki, M. (2011). Kokutai i Nihonjinron. Polityka i kultura jako filary współczesnej japońskiej tożsamości narodowej (163-173). „Sprawy Narodowościowe. Nowa Seria”, 38.
McCaffrey, O. (2007). The Evolution of Japanese Cartography, “Kaleidoscope International Journal”, 7(1) (20-42). Pozyskano z https://www.bckaleidoscope.org/uploads/9/2/6/6/92665638/7_1.pdf
Miyajima, K. (1994). Japanese Celestial Cartography before the Meiji Period. In: J. B. Harley, D. Woodward (eds). Cartography in the Traditional East and Southeast Asian Societies. Volume Two, Book Two (p. 579-603). Chicago & London: The University of Chicago Press.
Muehrcke, P. C. (1978). Map Use: Reading, Analysis, and Interpretation. Madison: JP Publications.
Nihongi. Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. Two Volumes in One (transl. W. G. Aston). Tokyo: Tuttle.
Nihon-no seihō Nihon-no hoppō - kochizu ga shimesu sekai ninshiki - Kyōtodaigaku fuzoku toshokan shozō Muroga korekushon kochizu-ten (1998). Pozyskano z https://repository.kulib.kyoto-u.ac.jp/dspace/bitstream/2433/148395/1/1998_tenjikai.pdf
Nihonshoki-kan dai nijūgo. Pozyskano z http://www.seisaku.bz/nihonshoki/shoki_25.html
Nihonshoki-kan dai nijūkyū. Pozyskano z http://www.seisaku.bz/nihonshoki/shoki_29.html
Oguma, E. (2002). A Genealogy of “Japanese” Self-images (przeł. D. Askew). Melbourne: Trans Pacific Press.
Pankenier D. W. 2013. Astrology and Cosmology in Early China. Conforming Earth to Heaven. Cambridge: Cambridge University Press.
Piggott, J. (1997). The Emergence of Japanese Kingship. California: Stanford University Press.
Plezia, M. (2007). Słownik łacińsko-polski. Tom. III. I-O. Warszawa: PWN.
Potter, S. 2007. On the Artistic Heritage of Japanese Cartography: Historical Perceptions of Maps and Space. “Gengo bunka ronshū”, 28(2). (209-225).
Rybicka, E. (2013). Mapy. Od metafory do kartografii krytycznej. Teksty Drugie, 4, 30–47.
Schalansky, J. (2013). Atlas wysp odległych. Pięćdziesiąt wysp, na których nigdy nie byłam i nigdy nie będę (przeł. T. Ososiński). Warszawa: Dwie siostry.
Shillony, B.-A. (2005). Enigma of the Emperors: Sacred subservience on Japanese History. Kent: Global Oriental.
Takayama, H, Mitsunori, S. (1993). Nihon no rekishi nenpyō jiten. Tōkyō: Shōgakukan.
Totman, C. 2009. Historia Japonii (przeł. Justyn Hunia). Kraków: Wydawnictwo UJ.
Tú. In: Chinese English Pinyin Dictionary. Pozyskano z: https://chinese.yabla.com/chinese-english-pinyin-dictionary.php?define=%E5%9B%BE
Tubielewicz, J. (1997). Od Yamatai do Yamato (s. 13-26). „Japonica”, 7.
Tubielewicz, J. (2006). Problem lokalizacji Yamati i „pięciu królów Wo” (73-79). W: J. Tubielewicz. Od mitu do historii. Wykłady o Japonii. (red. E. Pałasz-Rutkowska). Warszawa: Wydawnictwo TRIO.
Unno, K. (1994). Cartography in Japan. In: J. B. Harley, D. Woodward (eds). Cartography in the Traditional East and Southeast Asian Societies. Volume Two, Book Two (p. 346-477). Chicago & London: The University of Chicago Press.
Unno, K. (2004). Chizu-no bunkashi: sekai to Nihon. Tōkyō: Yasakashobō.
Unno, K., Namba, M., Muroga, N. (1972). Nihon-no ko chizu. Tōkyō: Sogensha.
Yonemoto, M. (2003). Mapping Early Modern Japan: Space, Place, and Culture in the Toku-gawa Period, 1603-1868. Berkley-Los Angeles-London: Univeristy of California Press.
Téléchargements
Publiée
Comment citer
Numéro
Rubrique
Licence
(c) Tous droits réservés Łódzkie Studia Etnograficzne 2021
Ce travail est disponible sous licence Creative Commons Attribution - Pas de Modification 4.0 International.
1. Autorzy udzielają wydawcy (Polskiemu Towarzystwu Ludoznawczemu) licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu w następujących polach eksploatacji:
a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (ebook, audiobook);
c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego;
d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera;
e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY - ND 4.0).
2. Autorzy udzielają wydawcy licencji nieodpłatnie.
3. Korzystanie przez wydawcę z utworu na ww. polach nie jest ograniczone czasowo, ilościowo i terytorialnie.
Stats
Number of views and downloads: 443
Number of citations: 0
