The Comfort of Crime: The Appeal of Formulaic Fiction during the Pandemic

Abstrakt

Rok 2020 nie należał do łatwych; jednym ze sposobów radzenia sobie z niepewnością pandemii COVID-19 było czytanie. Trudno się dziwić, że Brytyjczycy postawili w tym zakresie na kryminały, które nie tylko chętnie czytają, ale i z powodzeniem tworzą. Rok 2020 to również stulecie wydania Tajemniczej historii w Styles – powieści, którą debiutowała Agatha Christie i jej pierwszy detektyw, Herkules Poirot. Jubileusz ten tłumaczy po części ponowny wzrost zainteresowania klasyczną prozą detektywistyczną. W ciągu ostatniego stulecia gatunek ten przeszedł wiele zmian i uległ dużej dywersyfikacji, ale ten esej to spojrzenie na jego przeszłość. Uwzględniając obiekcje Jespera Gulddala i Stewarta Kinga wobec definiowania fikcji kryminalnych jako literatury schematycznej (2020), tekst czerpie z klasycznego dzieła Johna G. Caweltiego opisującego schematy fabularne opowieści kryminalnych i detektywistycznych (1976) i analizuje pandemiczną popularność kryminałów. O ile ogromna atrakcyjność tego gatunku wynika z łatwości jego dostosowania do nowych sytuacji, to największą pociechę w tych trudnych czasach daje właśnie tak często krytykowana schematyczność opowieści kryminalnych.