Poeta w Puszczy Augustowskiej, czyli „Wyprawa pod Jonaszem" Zbigniewa Herberta

Abstract

Artykuł przedstawia związki Zbigniewa Herberta z Suwalszczyzną, w tym stosunek tego poety do prowincji, zwłaszcza w pierwszym okresie twórczości. Autor próbował wówczas swoich sił jako nowelista. Przedmiotem analizy jest opowiadanie turystyczne Wyprawa pod Jonaszem z 1955 roku. Narrator opisuje miejską przestrzeń prowincjonalną, Augustowa i okolic, a także szlak wodny prowadzący przez Puszczę Augustowską. Opowiadanie opiera się na dzienniku pokładowym (nazywanym tu „okrętowym”), którego fragmenty są przywołane w głównym nurcie narracji. Narratora cechuje wysoka kultura literacka; jego poczucie humoru pozwala mu na zdystansowanie się wobec niewygód kajakarskiego  rejsu  oraz  inwigilacji, której poddawani są turyści. Zbigniew Herbert ujawnia swój rozwinięty zmysł obserwacji, zainteresowania krajoznawcze i zamiłowanie do kajakarstwa. Analizowany utwór zawiera: motywy turystyki wyczynowej, krótkie opisy przyrody, wzmianki obyczajowe i drobne obserwacje etnograficzne. Narrator-bohater reprezentuje postawę człowieka, który stara się postępować zgodnie z przyjętymi zasadami.