Inflanty nowożytne – czynniki szlacheckiej migracji versus stabilizacji

Abstract

Aktem konstytuującym szlachtę inflancką i stabilizującym jej pozycję społeczną było wydane w 1561 roku Privilegium Sigismundi Augusti, do którego odwoływano się przez całą epokę wczesnonowożytną, niezależnie od przynależności państwowej do Rzeczypospolitej, Szwecji czy Rosji. Mobilność szlachty inflanckiej w sensie społecznym i geograficznym określały trzy czynniki: 1) właśnie przynależność i powiązania z różnymi metropoliami i służba Inflantczyków na rzecz tych mocarstw, 2) powstawanie na terenie Inflant nowych struktur państwowych, jak np. Księstwo Kurlandii, wreszcie 3) toczone na terenie Inflant i angażujące tamtejszą szlachtę konflikty zbrojne.