Domy szlacheckie w późnośredniowiecznym i wczesnonowożytnym Głogowie

Abstrakt

Artykuł podejmuje zagadnienie obecności szlachty w Głogowie (Śląsk) w XV–XVI wieku. Jego celem jest wskazanie liczby domów, ich lokalizacji, zrekonstruowanie losów obiektów, aby przybliżyć przyczyny utrzymywania przez szlachtę posesji w Głogowie. Wskazano trzy skupiska dworów. Większość domów znajdowała się na „zamkowym lennie” – w sąsiedztwie murów miejskich i zamku. Dwa domy możemy wskazać poza murami miejskimi na Ostrowie Tumskim; dwa – w sąsiedztwie posesji mieszczańskich, ale w prestiżowej części miasta, gdzie znajdowała się też parcela biskupa i klasztory. Metryka dworów nie jest jasna. Poznajemy je w połowie XV wieku, za panowania w Głogowie książąt cieszyńskich – Włodka i Małgorzaty. Utrzymywanie przez szlachciców miejskich posesji w większości wypadków koreluje z pełnieniem przez nich funkcji dworskich i urzędniczych, ale jednocześnie z posiadaniem majątków wiejskich. Dwory na „zamkowym lennie” mogły pełnić rolę domów noclegowych, ale i dawać ich posiadaczom możliwość realizacji interesów gospodarczych. W przypadku nieruchomości na Ostrowie Tumskim hipoteza o stałej obecności szlachciców w mieście wydaje się prawdopodobniejsza.