O uczeniu się inspirowanym pasją na przykładzie biografii edukacyjnej miłośnika sportu
DOI:
https://doi.org/10.12775/ED.2019.016Słowa kluczowe
pasja, uczenie się inspirowane pasją, pozaformalne i nieformalne uczenie się, biografia edukacyjna, samokształcenieAbstrakt
Uczenie się podejmowane przez osoby dorosłe w ramach realizowa- nych przez nie pasji to w naukach społecznych wciąż słabo rozpoznany problem. Niniejszy artykuł jest efektem próby uzupełnienia tej luki. Celem badań była re- konstrukcja procesu uczenia się inspirowanego pasją oraz rozpoznanie cech właś- ciwych temu rodzajowi uczenia się. Rozważania osadzono w paradygmacie inter- pretatywnym. Wykorzystano metodę biografii edukacyjnej, dane zgromadzono przy użyciu wywiadu swobodnego, pogłębionego. W narracji badanego pasjonata sportu wyróżniono dwie linie edukacyjne wyznaczone przez uczenie się pozaformalne i nieformalne. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że uczenie się inspirowane własną pasją jest wysoko wartościowane przez jednostkę (znaczące), planowane, autonomiczne, ciągłe i prowadzące do mistrzostwa. Jest to uczenie się refleksyjne, dobrowolne i unikatowe, nastawione na samorealizację oraz rozwój osobowy jednostki, a u jego podłoża leży silna wewnętrzna motywacja oraz duże zaangażowanie emocjonalne i intelektualne pasjonata.
Bibliografia
Całek, A. (2013). Biografia naukowa: od koncepcji do narracji. Interdyscyplinarność, teorie, metody badawcze. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Czerepaniak-Walczak, M. (2015). Pasja jako źródło i efekt emancypacji. W: M. Dudzikowa, M. Nowak (red.), O pasjach cudzych i własnych – profesorowie (s. 53–68). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Dominicé, P. (2006). Uczyć się z życia. Biografia edukacyjna w edukacji dorosłych.
Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.
Dubas, E. (2014). Czas, biografia i badania biograficzne – różnorodność kontekstów
w andragogicznej perspektywie. Edukacja Dorosłych, nr 2 (71), s. 13–27.
Dudzikowa, M., Nowak, M. (2015). Wprowadzenie. W: M. Dudzikowa, M. Nowak (red.). O pasjach cudzych i własnych – profesorowie (s. 7–12). Lublin: Wydawnictwo
KUL.
Field, J. (2003). Badania nad całożyciowym uczeniem się dorosłych; tendencje i per-
spektywy w świecie anglojęzycznym. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, nr 1
(21), s. 63–82.
Jankowski, D. (1999). Autoedukacja wyzwaniem współczesności. Toruń: Wydawni-
ctwo Adam Marszałek.
Kocowski, T., Tokarz, A. (1991). Prokreatywne i antykreatywne mechanizmy moty-
wacji aktywności twórczej. W: A. Tokarz (red.), Stymulatory i inhibitory aktywności
twórczej (s. 79–95). Kraków: Uniwersytet Jagielloński.
Kościelniak, M. (2004). Zrozumieć Rogersa: studium koncepcji pedagogicznych Carla
R. Rogersa. Kraków: „Impuls”.
Krajewski, M. (2015). Pasja i formy jej degeneracji. W: M. Dudzikowa, M. Nowak
(red.), O pasjach cudzych i własnych – profesorowie (s. 37–51). Lublin: Wydawnictwo
KUL.
Lalak, D.(2010). Życie jako biografia. Podejście biograficzne w perspektywie pedagogicznej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Malewski, M.(2007). W poszukiwaniu teorii uczenia się ludzi dorosłych. W:T.Aleksander, D. Barwińska (red.), Stan i perspektywy rozwoju refleksji nad edukacją do- rosłych (s. 47–56). Kraków – Radom: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy.
Popek, S.L. (2015). O istocie i mechanizmach pasji. W: M. Dudzikowa, M. Nowak (red.), O pasjach cudzych i własnych – profesorowie (s. 15–35). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Przybylska, E., Wajsprych, D. (2018). Uczenie się i rodzina. Perspektywa andragogiczna. Warszawa: CeDeWu.
Rogers, C. (2002). Sposób bycia, tłum. M. Karpiński. Poznań: REBIS.
Urbaniak-Zając, D., Kos, E.(2013). Badania jakościowe w pedagogice. Wywiad narracyjny i obiektywna hermeneutyka. Warszawa: PWN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 450
Liczba cytowań: 0