„Ewangelia Boga, obiecana od dawna przez proroków w Pismach Świętych” (Rz 1,2). Stary Testament w interpretacji Apostoła Pawła

Resumen

Artykuł jest poświęcony rozumieniu i interpretacji Starego Testamentu przez Apostoła Pawła. Nie tylko uznaje on autorytet Starego Testamentu jako Słowa Bożego, ale wypracowuje w swoich Listach pewne hermeneutyczne zasady dla relacji Starego Testamentu i dzieła zbawienia w Chrystusie, które następnie będą kontynuowane i rozwijane przez późniejszą tradycję chrześcijańską w interpretacji Biblii. Punktem wyjścia do prezentacji Pawłowego rozumienia Starego Testamentu jest początek „Listu do Rzymian”, gdzie Apostoł stwierdza, że Ewangelia Jezusa Chrystusa „została obiecana przez proroków w Pismach Świętych” (1,2). To zdanie wskazuje, że Apostoł rozumie Stary Testament przede wszystkim jako obietnicę, którą należy odczytywać w świetle misterium paschalnego Jezusa. Jest to prehistoria Ewangelii, dzieła zbawczego w Jezusie oraz wiary chrześcijańskiej. Cały Stary Testament ma zatem wymiar prorocki, gdyż obwieszcza tajemnicę Chrystusa i ukierunkowuje historię zbawienia ku jej centrum i apogeum, którym jest Chrystus. W artykule zostały także omówione podstawowe zasady (klucze) hermeneutyczne (typologia, alegoria), proponowane i stosowane przez Pawła dla prawidłowego odczytania relacji Starego Testamentu i Chrystusa. Pozwalają one na zrozumienie ciągłości i jednolitości Bożego planu zbawienia, który Bóg wiernie i konsekwentnie realizuje.