Transhumanizm – wizja nowego człowieka

Abstract

Artykuł porusza temat filozofii transhumanistycznej. Autor stara się pokazać, jaką wizję świata i człowieka proponują jej twórcy. Transhumanizm nie próbuje poznać i zrozumieć natury człowieka, ale chce ją zmienić. Transhumaniści uważają, że mamy prawo za pomocą nauki ingerować w biologiczną naturę człowieka, aby stać się transludźmi – istotami, które za pomocą technologicznej ewolucji, inżynierii genetycznej, cybernetyki i biotechnologii zapewnią sobie nieskończenie długie życie wolne od cierpień i ograniczeń. Ideowym prekursorem tego nurtu jest Nikołaj Fiodorow, który w XIX wieku stworzył „filozofię wspólnego czynu”. Oparł ją na przekonaniu, że śmierć jest niemoralna, nie powinna istnieć, a ludzie powinni uczynić wszystko, co w ich mocy, aby stać się nieśmiertelnymi i wskrzesić wszystkich swoich zmarłych przodków, jest to bowiem ich moralny obowiązek wobec tych, dzięki którym znaleźli się na świecie, a także jest to zgodne z wolą Bożą. Współczesny transhumanizm czerpie także z filozofii Friedricha Nietzschego oraz jego koncepcji „nadczłowieka” i dzieli się na kilka nurtów: ekstropianizm, singularitarianizm, abolicjonizm bioetyczny, postgenderyzm, immortalizm i anarchotranshumanizm. W związku z transhumanizmem pojawia się wiele dylematów etycznych, m.in. problem wolności jednostki, godności ludzkiej, prawa do ingerencji w naturę, etyki seksualnej oraz kwestii związanych z technologicznym wykluczeniem grup opresjonowanych, opisanych w artykule.