Ostatni człowiek a idea pokolenia, czyli jak Fukuyama odkrywał naturę ludzką.
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2013.036Schlagworte
Fukuyama, ostatni człowiek, dziejowość, ludzka natura, walka o uznanie, thymos, rozwój historii, Hobbes, Rousseau, GassetAbstract
Niniejszy artykuł ma na celu zweryfikowanie tezy Fukuyamy, zgodnie z którą nadchodzący koniec historii powiązany jest z zastąpieniem ludzkiej potrzeby uznania przez osiągniecie przez ostatnich ludzi równości i wzajemnego uznania w demokracjach liberalnych państw homogenicznych. Analizuję w nim koncepcję natury ludzkiej, której istnienie Fukuyama przyjmuje bez zastrzeżeń, a która służy mu do określenie istoty ostatniego człowieka. Zastanawiam sięrównież, czy napędzający zdaniem Fukuyamy bieg historii platoński thymos, leżący również u podstawy heglowskiej koncepcji potrzeby uznania, pozwala na wyciągnięcie tak daleko idących wniosków, jak te zaprezentowane w Ostatnim człowieku. Rozważania Fukuyamy dotyczące thymos zestawiam z ujęciami jego roli w ludzkim życiu przedstawionymi przez Hobbesa i Rousseau, zaś pogląd głoszący możliwość osiągnięcia kresu historii z ideą pokolenia Josè Ortegi y Gasseta.
Literaturhinweise
Fukuyama F., Koniec historii, tłum. T. Bieroń, M. Wichrowski, Poznań 1996.
Fukuyama F., Ostatni człowiek, tłum. T. Bieroń, Poznań 1997.
Hobbes T., Lewiatan, czyli materia, forma i władza państwa kościelnego i świeckiego, tłum. Cz. Znamierowski, Warszawa 2009.
Ortega y Gasset J., Wokół Galileusza, tłum. E. Burska, Warszawa 1993.
Platon, Faidros, tłum. L. Regner, Warszawa 1993.
Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, Kęty 2006.
Rawls J., Wykłady z historii filozofii polityki, tłum. S. Szymański, Warszawa 2010.
Rousseau J. J., Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nierówności między ludźmi, [w:] Trzy rozprawy z filozofii społecznej, tłum. H. Elzenberg, Warszawa 1956.
Downloads
Veröffentlicht
Zitationsvorschlag
Ausgabe
Rubrik
Stats
Number of views and downloads: 332
Number of citations: 0