Hermanna Lotze teleologiczna koncepcja piękna

Abstract

Tendencje pozytywistyczne drugiej połowy XIX wieku dały w Niemczech początek próbom ustanowienia metafizyki na podstawach empirycznych. W swej filozofii Herman Lotze jako punkt wyjścia przyjmuje prawa natury i rozważa je z punktu widzenia fundamentalnej zasady teleologicznej. Poczucie piękna, będące istotnym elementem tej teleologii, polega na poczuciu zgodności władz poznawczych z materiałem poznania, który rozciąga się poza treść poznania czysto intelektualnego. Podążając za Kantem, Lotze opisuje je jako poczucie witalne umożliwiające postulowanie istnienia zasady duchowej rządzącej mechanizmem świata materialnego.