Hermanna Lotze teleologiczna koncepcja piękna
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2013.010Schlagworte
Lotze, teleologia, piękno, estetykaAbstract
Tendencje pozytywistyczne drugiej połowy XIX wieku dały w Niemczech początek próbom ustanowienia metafizyki na podstawach empirycznych. W swej filozofii Herman Lotze jako punkt wyjścia przyjmuje prawa natury i rozważa je z punktu widzenia fundamentalnej zasady teleologicznej. Poczucie piękna, będące istotnym elementem tej teleologii, polega na poczuciu zgodności władz poznawczych z materiałem poznania, który rozciąga się poza treść poznania czysto intelektualnego. Podążając za Kantem, Lotze opisuje je jako poczucie witalne umożliwiające postulowanie istnienia zasady duchowej rządzącej mechanizmem świata materialnego.Literaturhinweise
Aster von E., Historia filozofii, przeł. J. Szewczyk, Warszawa 1969.
Hartmann von E., Ausgewählte Werke, Bd. 3, Ästhetik. Erster historisch-kritischer Teil: Die deutsche Ästhetik seit Kant, Leipzig.
Hartmann von E., Philosophie des Schönen, Berlin 1924.
Kant I., Krytyka władzy sądzenia, przeł. J. Gałecki, Warszawa 1964.
Lotze H., Über den Begriff der Schönheit, Göttingen 1845.
Downloads
Veröffentlicht
2013-04-15
Zitationsvorschlag
1.
PAKALSKI, Dariusz. Hermanna Lotze teleologiczna koncepcja piękna. Studia z Historii Filozofii. Online. 15 April 2013. Vol. 4, no. 1, pp. 153-162. [Accessed 23 Juli 2024]. DOI 10.12775/szhf.2013.010.
Ausgabe
Rubrik
ARTYKUŁY
Stats
Number of views and downloads: 603
Number of citations: 0