Ciało ludzkie, jego funkcjonowanie i leczenie z okazjonalistycznej perspektywy Arnolda Geulincxa

Abstract

Arnold Geulincx (1624-1669) jest twórcą teorii okazjonalizmu, która próbuje wyjaśnić doświadczenie psychofizycznej jedności człowieka na fundamencie Kartezjańskiego dualizmu substancjalnego. Ten filozof, ale również z wykształcenia lekarz, podjął w swoich dziełach kwestię ludzkiego ciała, rozważając je w różnych kontekstach. W Metafizyce prawdziwej (Metaphysica vera) przedstawia je jako substancję rozciągłą, w Etyce (Ethica) omawia je w ramach kondycji ludzkiej, a w Fizyce prawdziwej (Physica vera) przedstawia ciało jako mikrokosmos. Obok prac z zakresu filozofii Geulincx jest autorem traktatu medycznego Medicina contracta, który nie został nigdy wydany drukiem, a znajduje się w siedemnastowiecznym anonimowym rękopisie zawierającym dzieła Geulincxa: Arnoldi Geulincx Scholae Academicae ultimae ab auditore anonymo descripta Collegia. W traktacie tym odnajdujemy obok opisów narządów ciała ludzkiego, rozważania na temat chorób i leczenia. W artykule w oparciu o wymienione teksty zostały przedstawianie Geulincxa rozważania na temat ciała ludzkiego oraz zostanie podjęto próbę wykazania, iż są one determinowane założeniami teorii okazjonalizmu.