Dwoisty sens Kantowskiego pojmowania wartości estetycznych
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2018.056Słowa kluczowe
Kant, estetyka, sądy estetyczne, wartości estetyczne, poznanie zmysłowe, poznanie logiczneAbstrakt
Tematem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na różnicę między poznaniem empirycznym a logicznym, jaka występuje w filozofii Kanta. Przede wszystkim chcemy pokazać, w jaki sposób ewoluowało u Kanta pojęcie estetyki. Chociaż wydawać by się mogło, że u królewieckiego filozofa pojęcie estetyki z Krytyki czystego rozumu jest diametralnie różne od tego, które występuje w Krytyce władzy sądzenia, to w artykule chcieliśmy przedstawić argumenty, że w rzeczywistości te dwa sposoby myślenia o estetyce są ze sobą pokrewne. W tym celu istotne jest wskazanie faktu, że doświadczenie zmysłowe jest także rodzajem poznania, odmiennego od naukowego, obiektywnego czy też matematycznego, mimo wszystko jednak stanowi element poznawczy świata i to w dodatku istniejący wcześniej niż poznanie naukowe. W tym kontekście łatwiej jest zrozumieć rozważania Kanta na temat powszechności niektórych sądów estetycznych. Domknięciem tej części artykułu jest próba pokazania, dlaczego niemiecki filozof nie chce przyznać kolorom tego samego statusu, co formie w dziele sztuki. Aby uzmysłowić odbiorcy, jak istotne jest w estetyce Kanta działanie tych dwóch rodzajów poznania, sięgamy także po przykłady z analityki wzniosłości.
Celem artykułu nie jest odkrywanie jakiś nieznanych, nowych powiązań między pojęciami, jakie występują u Kanta, ale raczej unaocznienie polskiemu czytelnikowi, jak wyraźnie związki między tymi pojęciami są obecne we wszystkich Krytykach, i że rozważając jedną kategorię, zawsze należy pamiętać o spojrzeniu holistycznym.Bibliografia
Costazza Alessandro. 1997. Das „Charakteristische“ ist das „Idealische“. Über die Quellen einer umstrittenen Kategorie der italienischen und deutschen Ästhetik zwischen Aufklärung, Klassik und Romantik. W Beiträge zu Komparatistik und Sozialgeschichte der Literatur. Festschrift für Alberto Martino, Hrsg. von Norbert Bachleitner, Alfred Noe, Hans-Gert Roloff, 463 – 490. Amsterdam: Rodopi.
Hegel Georg Wilhelm Friedrich. 1964. Wykłady o estetyce, tłum. Adam Landman, Janusz Grabowski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Hirt Aloys. 1797. „Versuch über das Kunstschöne“. Die Horen 11 (7) : 1–37.
Leibniz Gottfried Wilhelm. 1969. Zasady natury i łaski oparte na rozumie. W Wyznanie wiary filozofa, tłum. Stanisław Cichowicz, 99–111. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kant Immanuel. 2018. Korespondencja. Tłum. Mirosław Żelazny. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Kant Immanuel. 2013. Krytyka czystego rozumu. Tłum. Mirosław Żelazny. W: Immanuel Kant, Dzieła zebrane, t. 2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Kant Immanuel. 2014. Krytyka władzy sądzenia. Tłum. Mirosław Żelazny. W: Immanuel Kant, Dzieła zebrane, t. 4. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Mendelssohn Moses. 1974. Über das Erhabene und Naive, W: Moses Mendelssohn, Ästhetische Schriften in Auswahl. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.
Wallis Mieczysław. 2004. Wartości estetyczne łagodne i ostre. W: Mieczysław Wallis, Wybór pism estetycznych. Kraków: Universitas.
Żelazny Mirosław. 1994. Źródłowy sens pojęcia estetyka. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 3547
Liczba cytowań: 0