Machiavellego rozumienie dobra i zła
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2014.051Słowa kluczowe
Niccolo Machiavelli, dobro, zło, fachowość, cnota, Dante, zdradaAbstrakt
Niccolo Machiavelli posługiwał się rozumieniem pojęć dobra i zła, które łączyło się z jego koncepcją powstawania wspólnot, zgodnie z którą ich struktura zawiązuje się wokół postaci założycieli. Wspólnoty podtrzymuje w istnieniu stały trud ich członków wyrażający się w dbałości o dobro wspólne i uprawianiu rzemiosł. Siły sprzeciwiające się fundatorom i dezorganizujące życie społeczne dają się opisać jako kontinuum postaci rozciągające się od zdrajców, których archetypem są Brutus, Kasjusz i Judasz, aż do leni i tchórzy pasożytujących na owocach wspólnej pracy. Takie rozumienie dobra i zła wiąże się z powstałej w epoce Oświecenia Ateńskiego koncepcji cnót opartej na metaforze fachowości obecnej w filozofii sofistów, Sokratesa, cyników i Arystotelesa.Bibliografia
Allighieri Dante, Boska Komedia, przeł. E. Porębowicz, Kraków 2009.
Ksenofont, Wspomnienia o Sokratesie, [w:] tenże, Pisma sokratyczne, przeł. L. Joachimowicz, Warszawa 1967.
Machiavelli N., Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem Historii Rzymu Liwiusza, przeł. K. Żaboklicki, Warszawa 2009.
Machiavelli N., Książę, [w:] tenże, Wybór pism, tłum. J. Gałuszka, J. Malarczyk, Cz. Nanke, K. Wyszogrodzka-Śląska, K. Żaboklicki, PIW, Warszawa 1972.
MacIntyre A., Dziedzictwo cnoty. Studium z teorii moralności, przeł. A. Chmielewski, Warszawa 1996.
Platon, Gorgiasz, [w:] tenże, Dialogi, t. 1, przeł. W. Witwicki, Kęty 1999.
Robespierre M., Sur les principes de morale politique, [w:] Oeuvres de Robespierre, red. Auguste-Jean-Marie Vermorel, Paris 1867.
Tertulian, O widowiskach. O bałwochwalstwie, przeł. S Naskręt, A Strzelecka, Poznań 2005.
Vasari G., Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów, przeł. K. Estreicher, Znak 1984.
Kłoskowska A., Machiavelli jako humanista na tle włoskiego Odrodzenia, Łódź 1954.
Pitkin H. F., Forune is a Woman, The University of Chicago Press, Chicago–London 1999.
Peterman L. I., Machiavelli’s Dante and the Sources of Machiavellianism, „Polity”, Vol. 20, No. 2 (Winter, 1987).
Whitfield J. H., The Anatomy of Virtue, „The Modern Language Review”, Vol. 38, No. 3 (Jul., 1943).
Skinner Q., Visions of Politics, Cambridge University Press 2002.
Cioffari V., The Function of Fortune in Dante, Boccaccio and Machiavelli, „Italica” Vol. 24, nr 1 (Mar. 1947).
Falvo J. D., Nature and Art in Machiavelli’s Prince, „Italica”, Vol. 66, No. 3 (Autumn, 1989)
Strauss L., Thoughts on Machiavelli, The Free Press, Glencoe, Illinois 1958.
Gentillet I., Les Discours sur les moyens de bien gouverner, Paris 1576.
Fiktus P., Interpretacje virtu Machiavellego w nauce polskiej, „Studia Erasmiana Wratislaviensia” vol. 2, Wrocław 2008.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 2024
Liczba cytowań: 0