Realitas formalis/realitas obiectiva. Paradoks Kartezjańskiego reprezentacjonizmu

Abstrakt

W artykule zostają poddane dyskusji niektóre aspekty niezwykle oryginalnej teorii reprezentacji, która zostaje rozwinięta przez Descartes’a w jego „Medytacjach” i opiera się ontologicznym izomorfizmie idei oraz ich materialnych korelatów. Podczas analizy wykazane zostaje, że kartezjańska koncepcja pociąga za sobą nieuchronne problemy z rozróżnieniem i skorelowaniem wspomnianych przedmiotów, co wiąże się z problemem konstytutywności ich sposobów istnienia. W konsekwencji w podsumowaniu artykułu wskazuje się, że reprezentacjonizm oparty na izomorficznej teorii reprezentacji okazuje się wewnętrznie sprzeczny.