O prawie do kłamstwa z miłości do ludzi (Przełożyła Milena Marciniak, przekład przejrzał Mirosław Żelazny)
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2011.006Słowa kluczowe
Immanuel Kant, prawda, kłamstwo, obowiązek moralny, Benjamin ConstantAbstrakt
Niniejszy artykuł dotyczy sławnej rozprawki Kanta, Über ein vermeintes Recht, aus Menschenliebe zu lügen, będącej polemiką z poglądami Benjamina Constanta na temat obowiązku mówienia prawdy. W nowszej literaturze dotyczącej tejże rozprawki można dostrzec tendencję do radykalizowania stanowiska Kanta. Owe interpretacje zwracają uwagę na to, że wspomniana praca nie zawiera żadnej dyskusyjnej tezy, jako że dotyczy ona wyłącznie konkretnych pytań o obowiązek moralny. Niemniej jednak, pojawia się pytanie o trafność tej interpretacji.
Bibliografia
Esser A., Eine Ethik für Endliche. Kants Tugendlehre in der Gegenwart, Stuttgart–Bad Canstatt 2004.
Kant I., Metafizyczne podstawy nauki o cnocie, przeł. W. Galewicz, [w:] tenże, Dzieła zebrane, t. 5, Kęty 2005.
Kant I., Metafizyczne podstawy nauki prawa, [w:] tenże, Dzieła zebrane, t. 5, przeł. A. Bobko, W. Galewicz, M. Żelazny, Toruń 2011.
Kant I., O domniemanym prawie do kłamstwa z pobudek miłości ludzkiej, przeł. A. Grzeliński, D. Pakalski, [w:] tenże, Rozprawy z filozofii historii, Kęty 2005.
Timmermann J., Kant und die Lüge aus Pflicht, „Philosophisches Jahrbuch” 107, 2000, s. 267–283.
Wood A., Kantian Ethics, Cambridge 2008.
Kant I., Uzasadnienie metafizyki moralności, przeł. M. Wartenberg, Kęty 2001.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 763
Liczba cytowań: 0
